Mijn tweede Zeearend waarneming op 5 november 2001
Inleiding: Wellicht heeft u recentelijk ook via de media vernomen, dat in 2020 het eerste unieke paartje zeearenden -sinds mensenheugenis- in de provincie Gelderland heeft gebroed. Derhalve neem ik u mee naar de Veluwse dreven van het Nationaal Park Veluwezoom. Daar heb ik negentien jaar geleden als voormalig beroepswoudloper mijn tweede waarneming van een zeearend op de Worth-Rhederheide nabij observatiepost De Elsberg waargenomen.
Bloed van vogelen in de aderen
Een van mijn collega beroepswoudloper, met bloed van “vogelen” in de aderen, deelde mij op 5-nov-2001 omstreeks het middaguur mede: Dat hij die morgen -vroeg- tijdens toezicht/observatie vanaf observatiepost De Elsberg een zeearend had waargenomen. Die melding kwam uitstekend van pas omdat mijn zoon in die tijd -als assistent beroeps filmer- toestemming/vergunning van NM had verkregen om opnamen van de voorgaande edelhertenbronst te draaien. Derhalve stond de goed gecamoufleerde tweepersoons schuilhut nog ter plaatse om het één en ander aan stockmateriaal te draaien.
Buitenlands vergezicht
Volledigheidshalve vermeld: Observatiepost De Elsberg ligt op een heuvel ongeveer 90 meter boven NAP. Van hieruit heeft men een schitterend vergezicht alsof men zich in het buitenland waant. Met een beetje geluk kan men niet alleen grofwild spotten zoals edelherten, maar ook “met meer geluk”: zelfs een zeearend!
De schuilhut werd bezet
Terstond die herfstdag op 5 november 2001 heb ik samen met mijn zoon, als pakezels beladen met film- en fotoattributen, de goed gecamoufleerde tweepersoons schuilhut bemand. De weersomstandigheden waren zoals men tijdens die jaarperiode kan verwachten – herfstachtig – als de zon doorbrak mooi weer en kort nadien zwaarbewolkt, alsof ieder moment een zware regenbui kon losbarsten. De trouwe lezers moeten niet denken dat men in een schuilhut maar even de ramen openzet om de telelens door te steken met vrijblijvend uitzicht! Neen, het is behelpen omdat het lijkt dat raven en roofvogels in het algemeen, over een soort radar beschikken en – argwanend – overal dwars doorheen kijken! Dus is zodoende voor ons het zicht naar het voorterrein zeer beperkt.
Slot
Plotseling tikt mijn zoon mij op de schouder. Zonder verder ook maar één woord te wisselen zie ik in de richting waar hij de telelens van zijn grote professionele Panasonic filmcamera op richt, een juveniele zeearend in de heide neerstrijken. Vervolgens speelt een adembenemend schouwspel zich af op ongeveer 70 meter van ons verwijderd. De bruin gekleurde “vliegende deur” blijkt een jonge vogel van hetzelfde jaar. Dus met o.a. een donkerkleurige snavel en staart i.p.v. een mooie geel kleurige haaksnavel en witte staart etc. Ook zoals te doen gebruikelijk, zagen wij dat de grootste West-Europese roofvogel begeleid werd door een escorte pestende raven.