Een ontmoeting met Hubertus, ontmoedigde ons toch wel enigszins…
Dinsdag 18 augustus 2020 – Laat in de namiddag zijn Fransien en ik nog naar de Hoge Veluwe geweest, daar kwamen wij onze natuurvrienden Florus en Jannie van den Berg tegen, die eerder op de middag Hubertus gezien hadden.
Allereerst hun ervaringen in beeld, waarbij Hubertus verkoeling kwam zoeken in het ven naast het Pompgebouw. Heel begrijpelijk natuurlijk met het warme weer van de laatste dagen. Hier heeft Jannie van den Berg ook een prachtig filmpje van gemaakt: zie onderaan het verhaal!
*********************************************************************************************************************
Net als vorig jaar, heeft Hubertus een wond boven zijn rechteroog…
Deze keer was onze ontmoeting met Hubertus, toch wel enigszins ontmoedigend, enerzijds de toenemende opdringerigheid van sommige parkbezoekers en/of fotografen en anderzijds de wond boven het rechteroog, van Hubertus, die maar erg moeilijk wil genezen.
De pot en de ketel
Het heeft geen enkele zin om met het belerende vingertje naar mensen te wijzen, of om mensen persoonlijk aan de schandpaal te nagelen, daar los je totaal niets mee op. Want heel vaak verwijt de pot… de ketel en probeert men hiermee zijn eigen ‘straatje’ schoon te vegen, iets wat je in alle lagen van de maatschappij tegenkom. Laten wij daarom elkaar en Hubertus in het bijzonder, met respect behandelen, dan kunnen we met z’n allen hopelijk nog lang en veel genieten van dit bijzondere dier op de Hoge Veluwe!
Onlangs bestede boswachter Henk Ruseler hier nog eens extra aandacht aan in zijn column:
“Plat getrapte paden naar een bloeiend plantje, komen – na de verplichting om op de wandelpaden te blijven – gelukkig niet meer voor, maar wanneer de publiekslieveling hert Hubertus op een warme zomerdag besluit om in het ven naast het Pompgebouw verkoeling te zoeken, wordt wel de brede wespenorchis, die langs de oevers groeit door de verzamelde paparazzi platgetrapt.
Dit gebeurt zeker niet moedwillig en is door even na te denken voordat de mooiste foto wordt gemaakt, zonder meer te voorkomen. Maar zelfs om de mooiste foto te maken mag niet van de paden afgeweken worden, juist om te voorkomen dat zeldzame planten worden vertrapt!”
.
Verwonding
Typisch, dat er steeds wel iets met Hubertus aan de hand is, als de bronsttijd in zicht komt. Vorig jaar had hij ook al zo’n zelfde soort wond, ook exact op dezelfde plek, hoewel het toen wat minder erg was, lijkt het nu toch wat heftiger te zijn. We blijven het nauwlettend volgen en laten we er het beste van hopen veel meer kun je niet doen, de natuur moet ook hier zijn beloop hebben.
Tenslotte
Ondanks alles, lijkt het erop dat de lichamelijke conditie van Hubertus in prima staat is, hij sjouwt van hot naar her en neemt af en toe een modderbad en ramt met zijn gewei in de struiken, dat het een lieve lust is. En bij het zien van een gapende Hubertus, zou je haast gaan denken dat de bronst al is begonnen, al duurt het niet lang meer. “We gaan het allemaal wel beleven,” zou onze natuurvriend Ton Heekelaar zeggen en daar sluiten we ons dan maar bij aan. Kortom… de tijd zal het ons leren!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 188
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje: