Mooie wolkenluchten en edelherten in beeld, maar weinig bronstperikelen…
Maandag 7 september jl. waren Fransien en ik samen met onze natuurvrienden Florus en Jannie van den Berg op de Hoge Veluwe, om te kijken of de bronst van de edelherten al op gang was gekomen.
En hoewel er al wel enkele korte schermutselingen tussen de mannelijke herten waren geweest, kun je nog niet echt spreken van ‘bronst’, ook de temperatuur is daarvoor wat aan de hoge kant.
Dagpauwoog
We waren een beetje vroeg in de middag gegaan, want je weet het nooit hoe groot de publieke belangstelling is, dan kan het soms best wel even duren. Maar… we zaten lekker op onze klapstoeltjes aan de rand van de heide langs de Wildbaanweg en genoten van de prachtige wolkenluchten die langs een helderblauwe hemel voorbij schoven.
En… ondertussen wist een kleurrijke dagpauwoog onze aandacht te trekken, tijdens haar voedseltocht langs de bloeiende kelkjes van de struikheide, een welkome afwisseling tijdens het wachten. En ik heb sowieso iets met vlinders, die kleine fladderende wezentjes met hun prachtige kleuren, geweldig toch.
Zo verstreken de uren, maar wat deert het, we hadden broodjes en warme koffie bij ons en ook aan gespreksstof ontbreekt het ons niet gauw, dus dat scheelt.
Wild in aantocht
Nadat wij alles bij elkaar zo’n uurtje of twee hadden gewacht, kwam er leven in de brouwerij en verschenen een zestal dames met hun kalveren op het toneel, die zich in eerste instantie tegoed deden aan enkele appeltjes, die de boswachter uitgestrooid had. Maar…. het duurde niet lang, of een grote geweidrager verscheen in de bosrand en kwam even later met veel machtsvertoon de bronstplek opwandelen. Zijn gewei telde rechts 10 enden en links 7 stuks, een oneven 20-ender wordt zo’n hert genoemd, altijd uitgaande van het hoogst aantal enden aan een geweistang en dat verdubbelen.
Weinig actie
Ondanks dat er wat heen en weer geloop is en daarbij af en toe wat gespartel in de zoel of drinkpoel voor het wild, gebeurt er weinig spectaculairs. Het plaats- of bronsthert heeft op dit moment nog weinig tot geen concurrentie, ook deze avond blijft het rustig in de bronstarena aan de Wildbaanweg.
Daarom besluiten we om op te breken, de stoeltjes en cameraspullen gaan in de auto, om vervolgens elders op de Hoge Veluwe ons geluk te beproeven. Meer daarover in het volgende deel…
Lees ook: Wild kijken op de Hoge Veluwe – Deel 2