Henny Stel (1914-2012)
De Hoge Veluwe 1952
“Hoge Veluwe”, schreef mijn vader op dinsdag 12 augustus 1952 in zijn agenda.
Die dag stond in het teken van “Het Nationale Park De Hoge Veluwe”. We maakten een uitgebreide fietstocht naar en door het mooie park.
Deze kaart van “Het Park” staat in de “Handleiding voor de bezoekers”, uitgegeven t.g.v. het 20-jarig bestaan van “De Hoge Veluwe” in 1955 met tekst van A.B. Wigman.
Hieronder een aantal foto’s van die bewuste dag op de Hoge Veluwe
Bij het monument van de boerengeneraal Christiaan de Wet op het Otterlose Zand, dat enige gelijkenis vertoont met het “Veldt” van Zuid-Afrika.
Jachtslot Sint Hubertus, van architect H.P. Berlage. – Foto’s: Archief Familie Stel
Even vertreden in de Deelense Was, waar vroeger de schapen werden gewassen, voordat ze werden geschoren. Op de voorgrond kijk ikzelf de jonge Henk Stel in de lens – Foto: Archief Familie Stel
Een geliefd doel
Mijn ouders lieten daarmee zien, waarom ze voor Ede hadden gekozen. Dit stukje Veluwe, dit stukje “wild en bijster landt”, daaraan hadden zij hun hart verpand. Behalve het “Planken Wambuis” was ook “Het Nationale Park De Hoge Veluwe” een geliefd doel voor hen/ons. Dat was toen, in de jaren ’50, een echte fietstocht, een dagtocht van zo’n 50 km.
Rechts: Het toegangskaartje van toen….
“Het Park”, zoals mijn ouders het park vol respect noemden, zou later in hun beleving een stuk dichterbij komen te liggen, toen ze er (vanaf december 1960) met hun “Dafje” op uit konden trekken.
Vaak gingen ze alle daaropvolgende jaren, tot 1998 (het jaar, waarin ze bij ons in Emmen zouden komen wonen), overdag maar ook vaak ’s avonds na het eten nog even naar “Het Park”, tot zonsondergang, want daarna gingen de hekken op slot.
Zij hadden beiden jarenlang een jaarabonnement .
A.B. Wigman
Mijn vader kocht in 1951/1952 en in de jaren, die volgden, de boeken van de schrijver “A.B. Wigman” (ook de voorletters van deze man zitten er bij mij nog steeds ingeramd).
Met enige regelmaat kwam er weer eentje bij, zoals: “Vreugd van bos en heide” (1951, uitgegeven in 1950), “Zwervend langs het wildspoor” (1951), “Tussen hei en dennegroen” (1953), “De Hoge Veluwe” (1955), “In bos en veld” (1957) en “Lokroep van het wild”(1959).
Ze kregen allemaal een prominente plek in onze boekenkast – Foto: Henk Stel
Jaren later zou hij nog enkele van de eerste boeken van Wigman erbij krijgen:
“Langs eenzame paden” (van 1929) en “Bruine verten en blinkend zand” (van 1932). Al deze boeken en vele, vele andere waren voor pa een kostbaar bezit. Mijn vader onderhield nauw contact met Wigman. Zij waardeerden elkaar zeer.
A.B. Wigman was “natuurhistorisch medewerker” van “Het Park”.
In de eerste jaren van onze Edese tijd woonde Wigman in Hoenderloo (Otterloseweg 10, toen en nummer 310 nu).
Vanaf begin 1962 zou Wigman in Ede gaan wonen in het “landhuisje”, zoals Wigman zijn woning in een brief aan mijn vader noemde, “Onder ’t Stroodak” (Bennekomseweg 38) te Ede.
Foto rechts: Albertus Bernard Wigman (Lunteren 1891–Ede 1972 ) >>>
Laatste briefkaart van A.B. Wigman, d.d. 26 maart 1971. Ab Wigman was op 15 maart 1971 80 jaar geworden. Hij zou een jaar later, op 10 augustus 1972, overlijden.
Ede 26. lentemaand ‘71 – Onder ’t Stroodak –
Waarde heer Stel,
Onder de zeer velen, die ik gaarne bedank voor de vriendelijke felicitatie op mijn tachtigste, behoort ook u. Doordat we meenden zo nodig dit feit te moeten memoreren, is het een grote drukte geworden. Al waren wij een paar dagen tevoren uitgeweken naar kinderen en kleinkinderen in Zeeland, toch waren we op de datum-zelve thuis, om alles behoorlijk te kunnen opvangen. En nù – wéér wat later – zit ik middenin de correspondentie, want ik kan zoveel betuigingen van instemming met mijn werk toch moeilijk met een onpersoonlijk gedrukt bedankje afdoen. De koolmezen siegezagen, nu ik dit zit te schrijven en het eerste kievitsei is gevonden. De lieve lente breekt aan, ook voor uw nestkasten!
Met beste groeten, in vriendschap A.B. Wigman
Lees ook: Mijn vader en zijn Veluwe – Deel 4
