Wachten… wachten… en nog eens wachten… zo kan het ook…
De volgende avond, vrijdag 25 september jl. was ik er weer, nu in mijn eentje naar het Reemsterveld, nou ja… alleen, nee dat was ik niet er waren meerdere fotografen. En allemaal natuurlijk in blijde verwachting op wat komen ging, maar wat er kwam… nou bitter weinig.
Wel hoorden we de herten bijna onafgebroken in het Reemsterbos burlen en verder weg op het Planken Wambuis, plus dat er aan de horizon een dreigende donkere regenlucht kwam opzetten, dus het zat vanavond niet echt mee.
En als er dan na uren wachten, helemaal achterin aan de rand van het bos een hert verschijnt, dan veer je meteen weer op. Maar de vreugde was van korte duur, want net zo plotseling als hij was verschenen, zo verdween hij ook weer en zaten we met een lege bühne, helaas.
Daar verscheen… na uren wachten een hert in de bosrand – Foto: ©Louis Fraanje
Wachten… – Foto: ©Marco de Jong
Eén hert
Zo zit je alleen op je krukje geduldig -uur na uur – te wachten, wachten en nog eens wachten. Een bekende van mij, natuurfotograaf Marco de Jong uit Gouda, maakte er een plaatje van, hij stond namelijk ook samen met de rest van de familie op het wild te wachten. Helaas dus… het zou vanavond bij dat ene hert blijven, de rest van zijn soortgenoten bleven in het Reemsterbos rondhangen.
Vanaf de Kemperbergweg richting de Deelense Straal ontvouwde zich een prachtige wolkenlucht – Foto: ©Louis Fraanje
In de wolken
Zoals ik al vertelde, dreigden er donkere wolken boven het Reemsterveld, maar achter ons aan de andere kant van de Kemperbergweg richting de Deelense Straal, ontvouwde zich een prachtige wolkenlucht. Dus… met de camera er naartoe om die mooie wolkenluchten vast te leggen op de gevoelige plaat.
Deze vrijdagavond dus geen spectaculaire bronsttaferelen, maar – desondanks – wel helemaal in de wolken kunnen zijn met dit schitterende schouwspel aan de hemel, dat is toch ook goud!
*********************************************************************************************************************
Zaterdag 27 september 2020
Schitterende geweidrager
De aanhouder wint, zeg ik maar altijd, dus camera’s mee in de auto en naar de Hoge Veluwe, via de ingang Schaarsbergen en dan regelrecht naar het ons zo vertrouwde plekje bij het Reemsterveld. En… vanavond zou het totaal anders gaan, want… we hadden nog maar nauwelijks onze spullen in gereedheid gebracht of er verscheen – op steenworp afstand – een schitterende geweidrager in het hoge gras.
De schitterende ongelijke 24-ender met de gespleten oogtak en wolfstak – Foto: ©Louis Fraanje
Aan zijn zware geburl te horen, is het geen kleine jongen – Foto: ©Louis Fraanje
Ongelijke 24-ender
Aan de rechter geweistang telde ik 10 enden, maar de linkerstang had er zeker 12, waarvan de oogtak gespleten was en had hij een wolfstak die ook nog eens gespleten was, zeer bijzonder. Zo’n prachtig hert noemen de kenners een oneven 24 ender, want bij de telling wordt de stang met de meeste enden aangehouden, dus 12 keer 2. En omdat hij aan de rechterkant dus maar 10 enden heeft, wordt het een ongelijke 24 ender genoemd.
Het hert wil zich omdraaien, want hij heeft blijkbaar iets vernomen – Foto: ©Louis Fraanje
Dan verschijnt er naast het hert een hinde op het toneel – Foto: ©Louis Fraanje
Een hinde
Terwijl wij zo zitten te genieten van dit schitterende en bijzondere hert, verschijnt er plotseling een hinde op het toneel, ja… en waar er één hinde over de dam is, volgen er meer. Tenminste… eerst maar eens even de kijker erbij halen, die vertelt ons zo dadelijk wel meer, als we daarmee het Reemsterveld af gaan speuren naar wild. Daarover meer in het volgende deel…
Lees ook: Wild kijken op de Hoge Veluwe – Deel 17
