Het bronstgebeuren is op de Hoge Veluwe inmiddels haar hoogtepunt voorbij…
Dat het bronstgebeuren ons en onze natuurvrienden Florus en Jannie van den Berg toch ook aardig te pakken bleek te hebben, merkten we de vorige maand op maandag 28 september jl. toen we voor de zoveelste keer op weg waren naar de Hoge Veluwe. Al kon je wel merken, dat het hoogtepunt inmiddels voorbij was, althans op het park, daarbuiten in de vrije wildbaan was het allemaal nog in volle gang!
Een schitterende geweidrager en zijn rivalen…
De eerste aanzit was bij P1 op de Wildbaanweg, het werd een langdurige ‘happening’, gelukkig maar dat je het allemaal niet van tevoren weet. En… als er dan ineens een schitterende geweidrager op het toneel verschijnt, dan ben je in één klap alles vergeten en krijgt het prachtige dier alle aandacht. Zo op het eerste gezicht een ongelijke 18-ender. met rechts 9 enden en links 8, waarvan boven in de kroon een stukje lijkt afgebroken.
Rustig
Na verloop van tijd kwamen ook enkele hindes de open plek op, maar ondanks dat het plaatshert hier en daar pogingen deed om een hinde te grazen te nemen, kreeg hij geen kans en bleef het verder rustig op het veld. Toen het hele spul, dwars door het bos in de richting van de tweede bronstplek kuierde, hebben we onze spullen gepakt en zijn we ook daar naartoe vertrokken. En… dat bleek – achteraf gezien – een goede keus. Mede ook omdat het licht deze avond meewerkt, geen felle zon… maar heerlijk bewolkt, dan komen de kleuren nog dieper en intenser uit in de natuur.
Concurrentie
Wij waren nog maar net gearriveerd, of daar zagen we het plaatshert – al burlend – van hot naar her rennen, blijkbaar om er voor te zorgen dat andere herten niet te dicht bij zijn harem zouden komen. Maar zo heel erg groot was de concurrentie niet, achterin stond alleen een hele jonge 12-ender heel begerig naar de hindes te kijken, maar die komt zeker nog niet aan de bak. Ook het licht is vanavond geweldig met deze wat grijze wolkenlucht, dan komen de kleuren nog dieper en mooier uit in de natuur.
Druiptak
Dan heeft de iets verderop staande 14-ender misschien wel meer kans, dit hert heeft ook hele aparte oogtakken, niet omhoog gericht zoals gewoonlijk… maar naar beneden, dat noemen kenners een ‘druiptak’. We hebben dit soort rare geweistangen wel vaker gezien bij herten, het lijkt mij niet zo handig bij het vechten met een rivaal, maar dat kan ik zo niet direct beoordelen.
Afwachten
Het plaatshert heeft hem ook gezien, maar als hij er naartoe draaft om hem te verjagen, gaat deze er gelijk als een speer vandoor, zo… dat is dus ook weer opgelost. Tenminste voor dit moment wel eventjes, want… als wij het goed gezien hebben, dan bewoog er achterin tussen de bomen ook nog iets ‘bruins’ met een gewei. En aan het geburl te horen, zou dat nog weleens wat op kunnen leveren. We wachten het maar rustig af…..
Lees ook: Wild kijken op de Hoge Veluwe – Deel 19