Nog meer concurrentie tussen de bomen…
Na deze korte schermutseling met de ‘druiptak’ zien we de schitterende geweidrager(hert) onder een oude den staan, hij gooit zijn kop achterover en laat vervolgens zijn zware bronstroep over de heide dreunen.
Ik wordt niet alleen getroffen door het indrukwekkende bronstgeluid van het burlende hert bij de oude boom, maar tegelijkertijd ook door het sfeervolle beeld dat ze samen vormen. Geweldig, wat een geluksmoment!
Prachtige geweidrager
Nog nagenietend van dit prachtige beeld, hoor ik nog meer burlgeluiden vanuit het achterliggende bos, het klinkt zwaarder dan van de inmiddels – letterlijk en figuurlijk – afgedropen ‘druiptak’, dus dat belooft misschien nog wat.
Erg lang hoeven we niet in het ongewisse te blijven, want even later ontdekken we het andere hert, die wij eerder hadden horen burlen. Ook dit hert is onmiskenbaar een prachtige geweidrager, als hij wat dichterbij is gekomen en zijn gewei goed kunnen beoordelen, linkerstang 9 enden en de rechter 8, moet dit een ongelijke18-ender zijn.
Onder de indruk
Maar blijkbaar is hij toch onder de indruk van zijn soortgenoot, die… voor wat het gewei betreft, weinig verschilt in grote bij dat van hem, toch trekt hij zich – al burlend – weer terug in het achterliggende bos. Daar aangekomen blijft hij in de bosrand staan, achter een omgevallen boom draait hij zich om, gooit zijn kop achterover en zet het op een burlen, dat het een lieve lust is.
Toekomstherten
Zijn rivaal loopt heel op z’n gemak op hem af en blijft dan op enkele meters afstand staan. We houden ons hart vast… zouden ze het gevecht aangaan met elkaar? Maar… het loopt anders, de rivaal kiest ‘eieren’ voor zijn geld en gaat er vandoor, gelijktijdig zien we ook nog een hinde voor hem uitrennen, nou… dat is dan toch weer even ‘meegenomen’ voor hem. Zo heeft elk nadeel… ook weer zo haar voordelen!
Geen gevecht dus… nou ja, eigenlijk is het misschien ook maar beter zo, tenslotte zijn het allebei schitterende geweidragers, echte ‘toekomstherten’, zouden de kenners hiervan zeggen.
Alleenheerser
Tot slot komt komt de prachtige geweidrager nog eens heel triomfantelijk dwars over het veld lopen, het lijkt erop dat hij hiermee nog eens even wil benadrukken, dat hij vanavond de trotse ‘alleenheerser’ van het veld is. Nog heel even kunnen wij hem uitgebreid bekijken en bewonderen, zoals hij daar in zijn glorie voor ons staat, tjonge… jonge… wat een schitterend dier.
Uiteindelijk trekt hij samen met het bronstroedel de dekking van het oude dennenbos in, en daarmee kunnen wij het vanavond weer doen. Tenminste op deze plek, want we nemen tot slot ook nog even een kijkje bij ons zo geliefde Reemsterveld. Daarover meer in het laatste deel van deze serie…