Tot slot nog even naar het Reemsterveld…
Na het geweldige avontuur op de Wildbaanweg met de schitterende geweidragers, rij ik op de terugweg nog even langs het Reemsterveld. Het is net zeven uur en om acht uur gaat het Park dicht, dus heb ik nog wel even wat tijd. En ook hier is het raak, nou ja… onderaan de heuvel staat een bronstroedel met het plaatshert, het is de schitterende ongelijke 24-ender met de gespleten oogtak en wolfstak, waarover wij in deel 16 en 17 al schreven.
Onderaan de heuvel staat een bronstroedel met het plaatshert – Foto: ©Louis Fraanje
Roep van het vrije veld
Er hangt een fantastische sfeer en ik kan de ‘roep van het vrije veld’ niet weerstaan, dus de camera op statief en proberen om dit mooie sfeertje in de lens te vangen! Het doet mij weer herinneren aan het prachtige verhaal uit het leven van de inmiddels overleden jachtopzichter van de Hoge Veluwe Jan Venema, geschreven door de bekende schrijver Harry Wonink(1927) in het boek “Lokroep van het vrije veld”, dat in 1982 was verschenen. Dit prachtige verhaal met veel foto’s van de inmiddels overleden wildfotograaf Jan den Besten, hebben wij reeds eerder gepubliceerd op ons weblog . Lees meer…
Het kalf wordt gezoogd onder het toeziend oog van het plaatshert – Foto: ©Louis Fraanje
Dan weerklinkt zijn rauwe bronstroep over het Reemsterveld – Foto: ©Louis Fraanje
Een hinde wordt weer tot de orde geroepen door het plaatshert – Foto: ©Louis Fraanje
Jagen en drijven
Een hangt een grijze lucht boven het Reemsterveld, maar dat hindert niet want het is hier altijd fijn om te vertoeven, daar heb ik trouwens al vaker iets over gezegd, dus hoef ik hierover niet steeds in herhaling te vallen. Het plaatshert kijkt geduldig toe als een hinde bezig is haar kalf te zogen, maar zodra ze daarmee klaar is, begint hij onrustig heen en weer te drentelen, al jagend en drijvend ontgaat hem niets. En als bij een verwoede poging om een hinde te beslaan, zij hem net te vlug af is en er vandoor gaat, weerklinkt zijn rauwe bronstroep over het Reemsterveld.
Als het plaatshert bovenop de heuvel staat te burlen, is het in de wijde omgeving hoorbaar – Foto: ©Louis Fraanje
Als het hert zo met zijn kop achterover staat kunnen we zijn schitterende gewei bewonderen – Foto: ©Louis Fraanje
Herinneringen en verhalen
In gedachten komen de herinneringen… – Foto: ©Fransien Fraanje
Wanneer ik zo in mijn eentje zit te kijken en te luisteren naar zo’n bronstroedel, met een schitterende geweidrager als plaatshert, dan vergeet ik de tijd en geniet van dit jaarlijks terugkerend oer-gebeuren.
Hier onder de oude beuken aan de rand van het Reemsterveld, kwam ik al als kleine jongen en werd ik geraakt door de weidsheid ervan.
Als ik mijn ogen sluit en mijn oor te luisteren leg, dan voel en hoor ik het verleden weer tot leven komen, dan buitelen de herinneringen over mij heen en wordt ik soms overmand door heimwee naar die tijd.
Dan hoor ik de oude jachtopzichter weer aan komen rijden, de ontelbare verhalen over de natuur, het wild en alles wat daarmee samenhing, ik dronk het in als water. Toen gingen we nog gewoon wild ‘kijken’… het woord ‘spotten’ bestond bij ons niet eens, dat is iets van deze tijd… daar heb ik echt totaal niets mee. En waarom hebben we het tegenwoordig over ‘chillen’, als we gewoon even lekker gezellig met elkaar een praatje maken? Nee.. zoiets begrijp ik echt niet, ook daarin ben en blijf ik een echte Veluwenaar!
Die mooie tijd, die sfeer… dat is voorgoed voorbij, maar de herinneringen en de verhalen zullen blijven!
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
