Samen verder zwerven onder de open hemel door het Rauwe Veld
Die mooie benaming ‘onder open hemel’ komt van de bekende natuurschrijver Rinke Tolman (1891-1983), die zichzelf ook ‘Zwerver onder de open hemel’ noemde. Net als dat ik mij verbonden voel met de natuurschrijver Jac, Gazenbeek, voel ik mij ook sterk verbonden met Rinke Tolman. Mede ook omdat dit echte natuurmensen waren, die bijna dagelijks buiten in het veld te vinden waren en precies wisten wat er leefde. Echte ‘buitenmensen’ die met beide benen op de grond stonden, of nog beter gezegd met hun laarzen in de modder!
Een meidoornstruik (L) valt nu extra op door de enorme hoeveelheid rode bessen – Foto: ©Louis Fraanje
Beleving
Ook al is het momenteel allemaal wat kaal en troosteloos om te zien in het Rauwe Veld, er valt evenwel toch nog veel te beleven, want het gebied is voor de reeën nog best wel aantrekkelijk, al is er op dit moment weinig echte dekking aanwezig, waarin zij zich terug kunnen trekken. Ook vandaag is het weer raak, want als we op ons bekende plekje gaan kijken, zien wij een reegeit met haar kalf(een knopbokje) de dekking van het bos uit komen.
Links op de foto zien we het knopbokje met zijn moeder de reegeit – Foto: ©Louis Fraanje
Een mooi natuurmoment met ‘onderlinge’ een blik van herkenning – Foto: ©Louis Fraanje
Oog in oog
Misschien heeft het er iets mee te maken, dat we hier regelmatig komen, ik durf het niet te zeggen, maar de reeën kijken wel even op als ze ons uiteindelijk ontwaren, maar… ze gaan er niet vandoor.
Dat ‘oog in oog’ staan met het wild, geeft ons een gevoel van verbondenheid met de dieren, een heel bijzonder ‘iets’ is dit voor buitenmensen zoals wij. En natuurmensen die op dezelfde ‘golflengte’ zitten als ons, zullen dat zeer zeker herkennen en beamen.
“Oog in oog” met het tweetal zonder ook maar enig gevoel van verstoring – Foto: ©Louis Fraanje
De reeën kijken er wel van op als ze ons uiteindelijk ontwaren, maar gaan er niet vandoor – Foto: ©Louis Fraanje
Onwerkelijk en positief
We hebben weer heerlijk samen door het open veld gezworven, genietend van de vrijheid, die wij daar in het Rauwe Veld nog het beste kunnen en mogen ervaren. Weg van de alledaagse drukte en beslommeringen in deze ‘rare’ tijden, waarin je aan alle kanten bestookt wordt met de ‘waan’ van de dag.
Hier buiten ‘onder de open hemel’ heerst nog de rust en stilte van het vrije veld, hier kunnen we nog gewoon onszelf zijn en hoeven we niet ‘gemuilkorfd’ en ‘afstandelijk’ rond te lopen. Hier in de natuur tussen de dieren in het veld en de vogels in de lucht, voelen we ons pas echt ‘vrij’ zoals het ook hoort te zijn, iets wat in deze gekke maatschappij bijna ‘onwerkelijk’ lijkt. Toch.. zullen wij – desondanks – ons uiterste best doen om positief te blijven!
Wordt vervolgd…
