Vervolg van zondag 13 december 2020 – Op de fiets door het Binnenveld…
‘s Middags samen met Fransien een heerlijk stukje door het Binnenveld gefietst en bij elkaar zo’n 17 kilometer weggetrapt. Onderweg kwamen wij op de Krommesteeg een mooie aanspanning tegen, ernaast liepen de honden gezellig mee in het tempo van de paarden. Even later was het op de Kraatsweg weer raak, daar reed een tweespan paarden voor ons op de weg. Zij hadden de hond achterop de wagen zitten, een prachtige Duitse herder.
Op de Krommesteeg kwamen wij deze mooie aanspanning tegen – Foto: ©Louis Fraanje
Hier op de Kraatsweg gaan we weer een aanspanning voorbij – Foto: ©Louis Fraanje
In het open veld liep nog een sprong reeën, hier lopen er vier van de in totaal 8 stuks – Foto: ©Louis Fraanje
De andere vier met op de achtergrond een echtpaar op de fiets, maar die hebben niets in de gaten – Foto: ©Louis Fraanje
Fietsers en reeën
Eenmaal aangekomen bij de Meentweg ontdekten we in het open veld een sprong reeën van zo’n 8 stuks bij elkaar, die daar heerlijk op hun gemak aan het grazen waren. Kenners noemen dat anders, die spreken van ‘op lavei’, dus dat mag ook zo u wilt.
Het grappige van alles was, dat achter het lage dijkje op de achtergrond, een echtpaar fietste die helemaal niets in de gaten hadden. Die hadden blijkbaar meer oog voor elkaar, wat natuurlijk op zich ook niet verkeerd is. Want… zo zie je maar weer, een ieder beleeft het ‘buiten’ zijn op z’n eigen manier, “houwen zo” zou ik zeggen.
Er vliegen een aantal koppels wilde eenden over ons heen – Foto: ©Louis Fraanje
Het mannetje vliegt beschermend boven het vrouwtje – Foto: ©Louis Fraanje
Opvliegend karakter
En als er dan op weg naar huis – zomaar ineens – een aantal koppels wilde eenden laag over ons heen komen vliegen, dan kan zo’n zondagmiddag op de fiets niet meer stuk, want dat is altijd geweldig en is ook echt zo’n tafereel voor een decembermiddag in het veld. Ik maakte nog een grapje over de eenden, door tegen Fransien te zeggen, dat de woerd (mannetje) van het echtpaar eend – letterlijk en figuurlijk – een nogal ‘opvliegend’ karakter had!
Maar… zoiets kan ook echt heel mooi zijn, als ze soms zomaar geheel onverwachts vanachter een rietkraag omhoog vliegen, dan schrik je je eigen ‘beduusd’, maar tegelijkertijd geeft het ook een prachtig vliegbeeld.
Het was weer de bekende ‘kers’ op de taart deze middag en we hopen in ieder geval dat u – in woord en beeld – hebt kunnen meegenieten, want daar doen we het ook voor!
Lees ook: Zomaar wat zwerven – Deel 3
