Ontmoeting in het riet, met een adembenemende afsluiting…
Het mooie van de Veluwe is dat je er allerlei soorten landschappen tegen kunt komen, bos, heide en stuifzand zijn wel de bekendste natuurlijk, maar ook natte moerasgebiedjes.
In één van deze stukjes natte natuur, wat in deze tijd van het jaar uiteraard bevroren is, gaan wij een kijkje nemen. En hopelijk komen we ook hier reewild tegen, want die hebben het goed naar hun zin tussen het riet.
Het is nog lekker vroeg in de ochtend, als we onze zwerftocht door dit prachtige natuurgebiedje beginnen, er is weinig wind en de zon probeert ondertussen door het wolkendek heen te dringen.
De zon probeert ondertussen door het wolkendek heen te dringen – Foto: ©Louis Fraanje
Overwinteringsplek
Het is best fris hier in dit halfopen rietmoeras, maar het is een waar genot om hier te struinen, want ook hier heerst op dit vroege uur gelukkig nog de stilte en rust, die elders vaak verdwenen is. Wel horen we heel in de verte het bekende geluid van gakkende ganzen, die daar ergens aan de rand van het moeras een overwinteringsplek gevonden hebben.
De reegeit komt stap voor stap in onze richting – Foto: ©Louis Fraanje
Een reegeit
Maar… dan ineens beweegt er iets in het riet, tegelijkertijd blijven we allebei ‘stokstijf’ staan, met recht een stilzwijgende afspraak bij een dergelijke situatie, iets wat ons al heel wat mooie momenten heeft opgeleverd. En ook nu weer het geval is, want even verderop is een reegeit in de benen gekomen, die daar blijkbaar de nacht heeft doorgebracht.
Het moment waarop ze het blijkbaar niet meer vertrouwd – Foto: ©Louis Fraanje
Om het hoekje
Als ze zich daarna eens goed heeft uitgerekt, komt ze stap voor stap in onze richting, tot het moment waarop ze het blijkbaar niet meer vertrouwd, ze kijkt nog eens goed en loopt dan wat naar links, kijkt nog eens, om vervolgens achter een boom te gaan staan. Maar het grappigste van alles is, als ze heel voorzichtig om het hoekje van de boom komt kijken, dat is echt heel erg komisch, dan moet je je eigen inhouden om niet in de lach te schieten.
De reegeit komt heel voorzichtig om het hoekje van de boom kijken, dat is echt heel erg komisch – Foto: ©Louis Fraanje
Extra toegift
Dit is natuurlijk weer zo’n extra toegift van de natuur, om dan ook echt van te genieten in deze winterse wereld, zo verrassend kan zo’n zwerftocht soms zijn. Telkens weer verbazen wij ons over dit soort onverwachte natuurmomenten, want het overkomt je gewoon, zoiets kun je niet plannen, gelukkig maar… zou ik zeggen. En dat ons nog iets mooiers staat te wachten, wisten wij op dat moment nog niet!
Bij een groot open wak zit het vol met watervogels – Foto: ©Louis Fraanje
Adembenemend schouwspel
Voordat we huiswaarts keren, rijden we nog heel even een stukje door de aangrenzende polder Arkemheen bij Nijkerk en genieten van de doorbrekende zon, die zich dwars door het dichte wolkendek, een weg probeert te banen. Een schitterend moment, wanneer de zonnestralen als een soort van enorme schijnwerpers, een groot open wak in het ijs beneden belichten, dat vol zit met watervogels.
Het lijkt nu net, of dat de warme zonnestralen de vogels rondom het wak nog even ‘hemelsbreed’ in het zonnetje willen zetten.
Wat een adembenemend schouwspel, zo onbeschrijfelijk mooi en zo puur, dat wij er ‘stil’ van worden. Met recht weer zo’n prachtig voorbeeld, waarmee die grote Schepper laat zien, dat Hij ons niet vergeten is.
De Grote Kerk in Nijkerk – Foto: ©Archief JGS
Mooiste kerktoren
Als we later op de avond zo tegen de klok van zevenen door het centrum van de stad Nijkerk rijden en de Grote Kerk passeren met de prachtige toren, die sinds 2012 bekend staat als ‘de mooiste kerktoren van Nederland’. Dan komt onwillekeurig onze inmiddels overleden vriend en dominee Henk Vreekamp ter sprake, die wij daar in het verleden wel eens beluisterd hebben.
En momenteel staat daar dominee Messemaker op de preekstoel, die wij ook graag mogen beluisteren en daarbij samen echt kunnen genieten van zijn hartverwarmende preken.
Mooiere afsluiting van deze winterdag in de natuur, met nog maar een dag te gaan, voordat het oude jaar ten einde is, hadden wij ons niet kunnen wensen, een dag om met een gouden rand te omlijsten!
Lees ook: In en om de oude jachthut – Deel 45
