Een heldere witte wereld met een beetje donker einde…
Het is begin januari en vandaag moet ik ineens weer terugdenken aan die middag, dat ik heel alleen door het winterse bos aan het zwerven was. En… een onverwachte ontmoeting had met wilde zwijnen in de sneeuw…
Het bedoelde bos ligt niet ver verwijdert van de oude jachthut en bestaat voornamelijk uit dennen en eiken, mede door de eiken is het erg aantrekkelijk voor de zwijnen. Dus die kun je hier soms zomaar tegenkomen, vooral nu in de winter als ze op zoek zijn naar de verborgen eikels.
Langs het bospad liggen omgezaagde boomstammen te wachten om opgehaald te worden – Foto: ©Louis Fraanje
Heel in de verte ontdek ik wat donkere stippen tussen de bomen – Foto: ©Louis Fraanje
Stilte en eenzaamheid
Er ligt een aardige sneeuwlaag op de bosbodem en ook de boomtakken hebben een laagje meegekregen, bij dit beeld moet ik altijd denken aan de wintertaferelen van Rien Poortvliet, hij kon dat altijd op een geheel eigen wijze, zo natuurgetrouw in beeld brengen.
Langs het bospad liggen een aantal omgezaagde boomstammen te wachten om opgehaald te worden, verder is het de stilte die het hier in de eenzaamheid voor het zeggen heeft. Totdat ik ergens ver weg tussen de bomen wat donkere stippen ontdekken…
Als ik wat dichterbij ben gekomen blijken het een aantal wilde zwijnen te zijn – Foto: ©Louis Fraanje
De zwartkielen zijn druk bezig met hun snuit in de sneeuw om wat eetbaars te vinden – Foto: ©Louis Fraanje
Af en toe kijken ze op en loeren in het rond of er onraad dreigt – Foto: ©Louis Fraanje
De moeite waard
Als ik wat dichterbij ben gekomen, blijken het een aantal wilde zwijnen te zijn. Voorzichtigheid is nu geboden, want bij het minste of geringste geluidje zijn ze verdwenen. Ik kijk om mij heen en ontdek niet zo heel ver uit de buurt een wat oudere eikenboom, met wat valhout er onder. Als ik die plek ‘ongezien’ kan bereiken, heb ik het voor elkaar, dan heb ik een prachtige ‘aanzitplek’.
En… na een intensieve ‘kruip/sluip’ route in de richting van de boom, die uren leek te duren, had ik mijn doel bereikt, waarbij ik er gelijk bij wil vermelden, dat het de moeite dubbel en dwars waard was.
De zwijnen bleven gewoon op dezelfde plek rondhangen – Foto: ©Louis Fraanje
Mooie aanzit
In allerlei opzichten bleek deze aanzitplek een goede keuze te zijn, goed verscholen, onder de wind en een prachtig overzicht naar alle kanten, nou ja… wat wil je nog meer, zou ik zeggen. En de zwijnen hadden mij blijkbaar totaal niet in de ‘smiezen’, die gingen gewoon hun gang of dat er in de wijde omgeving geen levende ziel te bekennen was. En zo heb ik daar gezeten totdat het begon te schemeren, want de zwijnen bleven gewoon op dezelfde plek rondhangen, om tenslotte ook nog eens lekker uitgestrekt door de knietjes te gaan.
Om tenslotte ook nog eens lekker uitgestrekt door de knietjes te gaan – Foto: ©Louis Fraanje
Ongezien
Ja… en dan nu? Dat is de ‘hamvraag’ natuurlijk, want ik was dan wel ongezien op mijn aanzitplekje terecht gekomen, maar nu moest ik ook eigenlijk weer ‘ongezien’ weg zien te komen. Dat zou nog niet direct meevallen, en ik kan u verzekeren dat het de nodige zweetdruppeltjes gekost heeft. Half gebukt en stapje voor stapje, soms ook achteruitlopend is het dan uiteindelijk toch gelukt.
De jachthut
Nagenieten in de oude jachthut – Foto: ©JGS
Ondertussen is het aardig donker geworden, maar gelukkig ken ik de weg naar de jachthut zo onderhand wel, plus dat het maantje ook helder schijnt op de sneeuw. En zo ben ik in een klein half uurtje weer bij de oude jachthut aangeland.
Het voelt hier buiten wat koud aan, volgens mij zit er nog meer sneeuw in de lucht, dus maar gauw naar binnen.
Nagenieten
In de oude jachthut kan ik bij het haardvuur, nog eens even heerlijk nagenieten van deze schitterende ‘aanzit’ bij de wilde zwijnen in het winterse bos.
Zo zit ik even later onderuit gezakt in de oude rookstoel, de houtkachel loeit erop los om de kou uit onze botten te verjagen. Heerlijk rustig in mijn eigen wereldje, ver weg van de bewoonde wereld, in de eenzaamheid van die mooie Veluwe, die ik zo intens lief heb!
Lees ook: In en om de oude jachthut – Deel 47
