Langdurige aanzit op het Veluwemassief bekroond met prachtige zeearend foto’s…
Inleiding
Eindelijk heb ik na vele jaren, een langdurige aanzit op het Veluwemassief bekroond zien worden met het resultaat van een reeks zeearend foto’s. En dan nog wel van twee “vliegende deuren” tegelijk! Toen mijn zoon beroepshalve in 2001 voor natuurfilmer Luc Enting filmde, hebben wij samen op dat Veluwemassief bij een karkas van een edelhert op een zeearend gepost. Kennelijk was dat toen een Noord-Oostelijke doortrekker die incidenteel dat natuurterrein bezocht om te foerageren. Wij hebben toen slechts een schim van die zeearend waargenomen. Dus niet gefilmd of gefotografeerd -edoch- uitsluitend steenkoude voeten tijdens die winter ervaren.
Nadien heb ik in de afgelopen 20-jaar -ieder jaar- wel een paar keer bij een mij bevriende jachtopzichter langdurig met de “kiekkast” in “zijn natuurterrein” mogen posten. Slechts een enkele vos, dan wel een buizerd, samen met een peloton raven heb ik toen waargenomen. Van de raven waren diverse exemplaren geringd. Dus met die “bijvangst” heb ik de Werkgroep Raven Nederland blij gemaakt.
De eerste aanblik
Mede wegens het in september jl. ondergaan van een tweede heupprothese, ben ik tot vorige week d.d. 19-febr-2021 het gehele seizoen niet- of incidenteel met de kiekkast het Veluwsemassief binnen getrokken. Voor een buitenstaander valt dat na 55-jaar vriendschap met een gepassioneerde Veluwse-wildschut vermoedelijk moeilijk te bevatten. Edoch, de gevoeligheid hiervan is gelegen in het feit dat eigenaressen van landgoederen, dan wel diens erfgenamen, bijzonder gesteld zijn op privacy. Gelukkig vorige week vrijdag kwam het gelegen -met toestemming- in een rustig gedeelte van het Veluwemassief te mogen posten. Nadat ik mij verdekt had opgesteld, kreeg ik eerst aanblik van een buizerd die lekker aan de restanten van het grofwildbeheer (lees: ingewanden) zat te smullen.
De tweede aanblik
Toen de buizerd ten tonele verscheen was dat het sein voor een aantal wantrouwende raven dat de kust veilig werd geacht om ook voor mijn aanzit neer te strijken. Het waren tijdens de gehele postsessie ca. 25 exemplaren. Een aantal hiervan waren voorzien van een oranje kleurige pootring. Gerelateerd aan de mij bekende volgorde -alfabet- ringnummers kon ik afleiden dat het merendeels juveniele raven waren. De adulte raven laten tijdens dit jaargetijde i.v.m. territorium drift en nestbouw (merendeels) verstek gaan.
De derde aanblik
Dan plotseling aanblik van Reinaert de Vos. Deze schonk ogenschijnlijk in het geheel geen aandacht aan de raven. Ik zag dat die struikrover tevreden was toen deze nog een oude kluif van één of ander grofwild karkas vond. Vervolgens verdween hij ijlings met de begerenswaardige buit in het ter plaatse rijkelijk begroeiende struweel.
Het moment suprême
En dan… als je het niet meer verwacht, plotseling aanblik van niet één, maar twee zeearenden op het Veluws toneel. Een verhoogde adrenalinestoot overviel mij. Gelukkig stond de telelens in de goede richting opgesteld. Hierdoor was ik gevrijwaard van een in de regel te gepassioneerde natuur-hobby-fotograaf die met een heen en weer zwaaiende telelens zoekende is naar zijn of haar beoogde foto object!
Gevolg
Omdat ook ik in het verleden (helaas op die foute wijze) diverse mooie kansen om zeep heb geholpen! Ik zag door de zoeker van de camera een adult en juveniel exemplaar. Beide “vliegende deuren” waren ongeringd. Tijdens het knippen van de camera keek m.n. de adulte arend een enkele keer argwanend recht in mijn richting. Hoorde deze wat? Dan schakelde ik direct over in de rust-stand (lees: bevriezen en niet bewegen !) Het was – na twintig jaar- een geweldig ervaring om dit tafereel te mogen beleven.
Tot slot
Rest een woord van oprechte DANK aan mijn vriend van “Het Groene Gilde”!
Lees ook: Unieke Zeearend-waarneming in Gelderland – 3 delen