Wilde zwijnen zijn heus geen lieverdjes…
Voor ons is het altijd weer een belevenis, als je op een avondwandeling plotseling ‘oog in oog’ komt te staan met een wild zwijn, tenminste zo denk ik er over, Fransien is wat dit betreft toch wat gereserveerder. Die ziet ze liever wat meer op afstand, want je weet het namelijk nooit met deze dieren, vooral wanneer ze kleintjes bij zich hebben.
Maar ja… de natuur is onberekenbaar en dan overkomt het je soms gewoon zomaar ineens, dat gebeurde ook op deze avond toen wij door de bossen van de Hoge Veluwe zwierven. Ineens staken er een aantal zwijnen het bospad over, en… de laatste bleef staan kijken naar ons, dat was best spannend natuurlijk, maar uiteindelijk liep hij toch maar door. En naast mij klonk een zucht van opluchting, gevolgd door “Mooi zo, leuk dat hij even bleef staan voor de foto, maar ook erg leuk dat hij er weer vandoor ging!”
Het laatste zwijn bleef staan kijken naar ons, dat was best spannend natuurlijk – Foto: ©Louis Fraanje
Knokpartijtjes
Later op de avond stonden Fransien en ik aan de rand van het Zwarte Veld, vanuit de bosrand hadden we een prachtig gezicht op een aantal zwijnen families met hun kroost, die daar in eerste instantie heel op hun gemak aan het rondscharrelen waren. Een flink aantal biggen in hun pyjamaatjes renden van links naar rechts over het veld.
Een aantal zwijnenfamilies met hun kroost op het Zwarte Veld – Foto: ©Louis Fraanje
Het duurde maar even of enkele biggen kregen het met elkaar aan de stok – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte
Daar bleef het niet bij, want het duurde maar even of enkele biggen kregen het met elkaar aan de stok, tjonge… jonge… dat is niet mis. Onophoudelijk beukten de kleine kopjes tegen elkaar op, er werd gebeten en getrapt dat het een lieve lust was. Van dit geknok onderling hebben we ook iets gefilmd, dat kunt u hieronder bekijken.
Bekijk ook het filmpje:
