Ik heb mijn vaste aanzit-plekje weer opgezocht…
Al vroeg in de avond ben ik gaan zitten, om toch een glimp op te vangen van het reewild, dan is alles nog vrij rustig en verstoor je de boel ook niet. Want de ervaring heeft mij wel geleerd, dat als je pas gaat aanzitten wanneer het wild al buiten in het veld is, iedere beweging teveel van het goede kan zijn en zij er onverhoeds vandoor gaan.
Na een uurtje wachten komt er een reegeit uit de dekking van het bos tevoorschijn – ©Louis Fraanje
Een reegeit
Na een uurtje wachten komt er een reegeit uit de dichte dekking van het bos tevoorschijn, meteen ben je paraat, de camera klikt zachtjes en legt de beelden vast. Je vraagt je af of er misschien nog een kalfje achteraan zal komen, maar… helaas het blijft stil in het bos. En als ik de reegeit weer in beeld heb, zet die ineens de sprint erin en is binnen de kortste keren verdwenen in het bos aan de overkant.
Met hele grote sprongen steekt ze het weiland over en verdwijnt aan de overkant in het bos – Foto: ©Louis Fraanje
Tweetal
Nou… als er één ree over de dam is, volgen er meer, tenminste dat is vaak wel zo. En… dat is ook nu het geval, want nog geen half uurtje later komt er weer een reegeit tevoorschijn, met op enige afstand gevolgd door een reebok.
Stap voor stap treden ze uit de dekking van het bos, een schitterend gezicht om het tweetal zo samen in het hoge gras te zien staan. Met op de achtergrond het oude bos, dat omringd wordt door een ware gordel van bloeiend fluitenkruid.
Dan komt er nog een reegeit tevoorschijn, met op enige afstand gevolgd door een reebok – Foto: ©Louis Fraanje
Het is een schitterend gezicht om dit tweetal zo samen in het hoge gras te zien staan – Foto: ©Louis Fraanje
Aan de dunne geweistangen te zien, is het nog een jonge reebok – Foto: ©Louis Fraanje
Geduldig genieten
Ook al is er verder weinig actie te bespeuren, het is en blijft genieten op zo’n avond buiten in het veld, tenminste voor mij is dit zeker geen straf, ik noem het met een mooi woord altijd: “Geduldig genieten”.
Alleen al de avondrust van het platteland, is een ware zegen voor de geest van een buitenman zoals ik. Gewoon zitten, kijken en genieten van alles om je heen, voorlopig ben ik nog niet weg hier…
