Hubertus bijna onzichtbaar, bereid hij zich voor op de bronsttijd…
We hadden hem alweer een tijdje niet meer gezien, maar afgelopen dinsdagavond ontdekten we hem in het hoge gras bij de Eikelkamp. Hoewel hij zich goed verscholen had in het gras, konden we aan de bewegingen van het gewei, dat een klein stukje boven het gras uit kwam, zijn schuilplaats ontdekken.
Maar blijkbaar had Hubertus weinig behoefte om op te staan, en zou hij ons geduld en dat van onze natuurvrienden Florus en Jannie van de Berg, aardig op de proef stellen, dus werd het wachten.
Ondertussen zijn we ook nog bij de Wildbaanweg wezen kijken hoe het met de bronst gesteld was, maar er bleek nog weinig activiteit. Dus zijn we weer terug gegaan naar onze grote vriend Hubertus, die na een aantal uren, dan toch eindelijk in de benen kwam. Zich flink uitrekte en vervolgens het heideveldje over te steken om in de bosrand zich eens even flink uit te leven op de boomtakken!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 209
___________________________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje: