Filosofie bij de wortels van een oude dennenboom…
Bomen hebben altijd al een aantrekkingskracht op mij uitgeoefend, eigenlijk al van kinds af aan, ze spreken enorm tot de verbeelding, vooral oude en kromgegroeide bomen.
Bomen zijn een waardevolle aanwinst voor het landschap, en zeker niet alleen in esthetisch opzicht, want ze bieden ook schaduw en schuilgelegenheid voor mens en dier. Kortom, een boom is een ware leefgemeenschap voor allerlei dieren en planten.
Bomen bieden woongelegenheid voor allerlei dieren en ook planten. Bomen zuiveren de lucht en geven zuurstof af, iets wat zonder meer misschien wel het allerbelangrijkste is, want zonder zuurstof kan een mens niet leven. En helemaal onderaan zitten de boomwortels, die zorgen voor de wateraanvoer en houden het overtollige water vast.
De zonnestralen breken door de boomkruinen heen – Foto: ©Louis Fraanje
Samenwerking of symbiose
In de bovenste laag van de bodem vindt een boom voedingsstoffen zoals vocht, mineralen en zuurstof. Ook is de bovenlaag vaak warm door de directe zonnestralen die de grond verwarmen. Wortels groeien daar, waar ze deze stoffen weg kunnen halen, of samenwerkingen aangaan met schimmels, die heel efficiënt voedingsstoffen uit de bodem opnemen en deze met elkaar uitwisselen, symbiose wordt zoiets genoemd.
Strategisch belang
Dus zijn de wortels, de bodem en de directe omgeving van strategisch belang voor de groei van de boom. Boomwortels moeten zich vaak staande proberen te houden in een zeer uiteenlopende bodemomgeving, waarbij tegenwoordig vaak chemische en dus mogelijk schadelijke stoffen in de bodem aanwezig zijn. Allemaal zaken, die het er uiteraard zeker niet gemakkelijker op maken voor een boom om te kunnen overleven.
En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dan vervallen wij in allerlei wetenschappelijke termen, daar zult u als lezer niet op zitten te wachten, neem ik aan.
Het machtige wortelstelsel van de oude dennenboom op een heuvel in Otterlo – Foto: ©Fransien Fraanje
Tenslotte
Uiteindelijk zijn al deze zaken naar boven komen borrelen, toen ik een tijdje geleden met mijn vrouw Fransien en onze natuurvrienden Florus en Jannie van den Berg een boswandeling maakten in het Otterlose Bos. Tijdens deze wandeling zwierven wij ook over de eeuwenoude stuifduinen, die het bos van de open vlakte scheiden, hier werden wij regelmatig geconfronteerd met oude dennenbomen, waarvan sommige wortelstelsels door de stormwind bloot waren komen te liggen. Toch bleken het taaie rakkers te zijn, die desondanks door waren blijven groeien. Tjonge… wat een doorzettingsvermogen om te overleven!
Dus, beste mensen, denk in ieder geval heel goed na, voordat je een boom gaat rooien, en bedenk… dat er vaak veel meer verloren gaat dan alleen een boom!
