Op de vloedlijn, luisteren naar het verhaal van de zee…
Mensen die mij en Fransien kennen, weten wel dat wij als natuurliefhebbers van de Veluwe, ook ontzettend graag op het Waddeneiland Texel vertoeven, en daar ook al veel over geschreven hebben. Meer hierover kunt u lezen in: Noordwaarts naar Texel – 85 delen
Maar vandaag wil ik jullie heel persoonlijk even meenemen naar het strand en de zee, en onderweg er naartoe klinkt het geluid van de branding ons al reeds als muziek in de oren. En hoe dichter we bij de zee komen, des te duidelijker zijn de brekende golven in de branding hoorbaar, een machtig geluid dat je meeneemt op verre wegen.
De vloedlijn
Zo zit ik dan een tijdje later dicht bij de vloedlijn, vlakbij het rollende water van de branding, dat onophoudelijk blijft komen en dan weer een stukje terugrolt. Misschien klinkt het wat eentonig, maar ik kan er uren naar luisteren, want het heeft een soort van rustgevende uitwerking, en tegelijkertijd kan het ook veel losmaken. En terwijl de ondergaande zon verdwijnt in het water aan de einder en de schepen voorbij varen, luisteren we naar het verhaal van de zee…
Stoere kerels
De ruisende branding vertelt het oude verhaal van de zee, het water met de vissen en vogels, met aan de horizon de schepen groot en klein met hun bemanning, die verre reizen maakten en wilde stormen trotseerden. Stoere kerels die avonturen beleefden, maar ook hun angsten kenden tijdens de storm, wanneer hun schip werd meegenomen op de huizenhoge golven, om even later neergesmeten en heen en weer geslingerd te worden.
Thuiskomen
Maar… ook weer dankbaar waren, als de storm was uitgeraasd en daarna de stilte viel, een stilte zoals die alleen op zee kan zijn. Hangend, met de armen over de reling, uitkijkend naar de horizon, waar ergens ver weg de veilige haven wacht.
Het weer heelhuids thuiskomen aan het einde van de reis, dan krijgt dat simpele woordje ‘thuiskomen’ echt een diepere betekenis in allerlei opzichten!
*******************************************************************************************************************************
Geboortedag
BARNEVELD-EDE – Vandaag is het precies 72 jaar geleden, dat ik op zondagmorgen 27 november 1949 zo rond de klok van 7 uur werd geboren aan de Nieuwstraat 36 in Barneveld. Zovele jaren te mogen beleven, en van jongs af genieten van die prachtige natuur, is zeker niet zomaar de gewoonste zaak van de wereld, en daarom ook alle reden om dankbaar voor te zijn!
Zondagskind en geluksvogel
Het mag dan wel zo zijn, dat iemand die geboren is op zondag een ‘zondagskind’ genoemd wordt, en in de figuurlijke of overdrachtelijke betekenis een ‘geluksvogel’, dit was bij mij zeker niet altijd het geval, alhoewel ik absoluut niet mag klagen. Want… terugkijkend op al die 72 jaren, voel ik mij een bevoorrecht mens!
Alle dank hiervoor aan iedereen die mij lief en dierbaar is, en uiteraard in het bijzonder aan mijn ‘Schepper’, en in die zin voel ik mij zeker een echte ‘geluksvogel’, niets meer en niets minder!
*******************************************************************************************************************************
Appeltaart als je verjaart
Dat is nou echt heel erg leuk! Als je verjaart, en dan door Fransien verrast wordt met een heerlijke eigen gebakken appeltaart! Kunnen we nog een paar dagen nagenieten!
Zaterdag 27 november 2021 – Sneeuw op de daken in Ede
Vanmorgen hadden wij hier in Ede een witte wereld met een temperatuur van 0°Celsius en om 09.00 uur kwam er nog een beetje sneeuw bij, prachtig! Maar… helaas was het van korte duur, inmiddels regent het, toch hebben we ervan genoten!
Een voorproefje van de komende winter?