De Verhalenverteller en de Schaapherder

Een dierbare herinnering aan oude vrienden…

Het onderstaande verhaal is eerder gepubliceerd in de papieren versie van “De Veluwenaar” – januari 2012. In datzelfde jaar verscheen het prachtige boek “Van lammertijd tot lammertijd”, geschreven door Christien Mouw. In dit boek werd uiteraard ook dit ‘sfeervolle’ verhaal opgenomen.

Omdat het verhaal zo mooi en duidelijk de sfeer van het “moment van ontmoeting” tussen twee vrienden weergeeft, en nog steeds niets aan kracht heeft verloren, hebben wij als redactie besloten om het ook op ons weblog te publiceren.

*******************************************************************************************************************************

Tussen Kerst en Oud en Nieuw worden de lammetjes geboren

Het is donker buiten. Over de eenzame en verlaten weg rijdt in rustig tempo een groene Jeep. De bestuurder ervan schijnt geen haast te hebben, maar wel een doel. Zijn doel is de schaapskooi. Daar, naar die oude schaapskooi in Elspeet, daar gaat hij immers ieder jaar opnieuw weer naar toe, in de maand December..! Daar treft hij, ook ieder jaar opnieuw weer, de oude schaapherder Cos Mouw aan, te midden van zijn lammeren. Zo tussen Kerst en Oud en Nieuw, worden daar, in die donkere stal, de lammetjes geboren.

Het kleine Veluwse dorpje

Er naderen lichtjes. De spaarzame lantaarns die er staan langs de landweg, kondigen de nabijheid van het kleine Veluwse dorpje aan, dat verscholen ligt tussen de bossen en omringd wordt door uitgestrekte heidevelden. Louis Fraanje neemt gas terug en brengt zijn Jeep tot stilstand. Geluidloos nadert hij de oude schaapskooi. Het is al laat in de avond.

Bij de schaapskooi

Over het rieten dak van de schaapskooi valt een lichtstraal, die de maan daarop werpt vanachter de oude eikenbomen, die hun takken beschermend om de kooi heen slaan. Behoedzaam loopt Louis op de kooi toe. Hij is nu bijna de deur van de schaapskooi genaderd.
Het bovenluik van de staldeur staat open. Het zachtgele schijnsel dat door het bovenluik naar buiten waaiert vermengt zich met de warme dampen die vanaf de schapenlijven naar omhoog stijgen. De grillige takken werpen hun donkere schaduwen ver over het pad heen.

 

 

 

 

 

 

Vleermuizen en bosuil

Fraanje moet uitkijken, om hier niet te struikelen! Het licht van de lamp die boven aan de houten balk van de schaapskooi hangt, werpt schaduwen op de houten wanden, waaraan vele stoffige spinneraggen heen en weer wiebelen, die geheimzinnig oplichten bij ieder zuchtje wind dat hen beroert.
Vleermuizen scheren vlak langs de kooi en langs de jas van Louis Fraanje heen. Een Bosuil krijst hoog in de boom. Zijn krachtige vleugelslag en ohoe-geroep, klinkt angstig dichtbij..!

Tafereel

Louis grijnst even en trekt z’n kraag wat dieper over z’n oren. Nog enkele stappen, dan is hij er..! “Kijk, daar zit de herder…!”, ziet Louis. Hij houdt zijn adem even in, en legt zijn armen vervolgens over het onderluik heen. Het tafereel wat hij daar nu voor zich ziet, neemt hij eerst even rustig in zich op, alvorens hij besluit om naar binnen te gaan. Op een van de ruiven, die rijkelijk met kuilvoer gevuld zijn, ziet hij de herder zitten; Cos Mouw. Wat ruikt het daar binnen lekker, en wat een bedwelmende lucht komt hem tegemoet van al dat voer en van al die warme schapenlijven!

Een jonge boreling

Mouw schijnt niets van Louis zijn aanwezigheid in de gaten te hebben. Naar het lijkt, rust hij half tegen de wand van een ruif aan, en half tegen de flank van een schaap, terwijl hij aandachtig een lammetje bekijkt, dat hij zorgvuldig in zijn handen vasthoudt. Een pas geboren lammetje, zo te zien. Een jonge boreling..!

Het ontroerd Louis. Dit beeld, dat hij al zo lang van deze schaapherder hier kent, maakt steeds opnieuw weer iets in hem los, doet iets met hem.

 

En juist dat gebeuren drijft Louis Fraanje ieder jaar opnieuw weer naar die schaapskooi in Elspeet toe. De herder, die bij nacht en ontij tussen zijn schapen te vinden is. Wat een liefde voor zijn dieren spreekt hieruit! Voor zijn lammeren, die hij een voor een kent en geboren helpt worden. Ja, dag en nacht is deze herder tussen zijn schapen te vinden, rond Kerst.

Vertrouwde stem

Louis schraapt z’n keel. Dan roept hij: “Hallo Cos, hoe is het, heb je al lammeren zie ik..?!” Cos kijkt op. Hij herkent de vertrouwde stem van zijn vriend Louis Fraanje maar al te goed, en zegt hartelijk: ” Kom d’r in Louis, ‘t is hier binnen warmer dan buuten, jong…!”
Louis stapt de schaapskooi binnen, terwijl Cos op hem toeloopt, het lam nog in z’n handen dragend. En daar, in het omfloerste licht van de lamp, te midden van de kudde schapen, begroetten ze elkaar warm, de verhalenverteller Louis Fraanje en de schaapherder Cos Mouw. Twee geboren Veluwenaren, die elkaar hun verhalen vertellen, en elkaar hun verhalen uitwisselen, over ‘hoe ‘t vrogger allemoal was’…!

Oude verhalen doorgeven

In deze oeroude sfeer van Kerst, in het licht van Advent en van de geboorte van weer nieuwe lammeren in de schaapskooi van Elspeet, wensen we Louis Fraanje met het 20 jarig bestaan van de ‘Veluwenaar” (2011) nog oneindig veel mooie oude verhalen toe, die hij voor zijn vele lezers verzamelt, en doorgeeft, en doorvertelt en steeds opnieuw weer ‘geboren’ laat worden, in ‘zijn’ geliefde lijfblad de ‘Veluwenaar’.
Wij hopen dat je dit nog tot in lengte van dagen mag blijven doen, voor al je dankbare lezers, en voor ons allemaal, geliefde Veluwevriend Louis..!

Namens de herders uit Elspeet, wensen we jou, en je familie, vanuit deze plek, tevens een gezegend Kerstfeest toe, en een hoopvol Nieuwjaar!

Tekst: ©Christien Mouw   –  Elspeet  Advent 2011

*******************************************************************************************************************************

Mijn vrienden in Elspeet…

Gisteren  was het de sterfdag van mijn beste vriend Cos Mouw(†), want op 2 december 2014, nu dus alweer 7 jaar geleden, stierf hij op 71 jarige leeftijd, waar blijft de tijd? Een bijzonder mens en tegelijkertijd ook iemand die je maar moeilijk kunt vergeten, en waar ik ook vaak aan terugdenk.

Als ik over de Veluwse heide dwaal en in de verte het gemekker van een kudde schapen hoor, dan is mijn oude vriend in mijn gedachten, en voor mijn gevoel ineens heel dichtbij. Het zijn allemaal dierbare herinneringen, die ik zal blijven koesteren voor de rest van mijn leven!

 Eerbetoon

Al het voorgaande is een soort van bescheiden “eerbetoon”, en niet alleen aan mijn inmiddels overleden vriend en schaapherder Cos Mouw, maar tegelijkertijd ook aan zijn ernstige zieke vrouw en schrijfster  Christien Mouw en hun zorgzame zoon Evert Mouw en vriendin Mireille!

Wij wensen jullie heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd, met uitzicht op die Grote Herder!

Louis en Fransien Fraanje

*********************************************************************************************************************************

Meer verhalen lezen van en over Christien Mouw:   Nevelflarden