Zwervend door bos en veld, met een knipoog naar vroeger…
Inmiddels alweer een hele tijd geleden, zei iemand: “Je moet niet teveel achterom kijken, want dan krijg je pijn in je nek!” In zekere zin had die persoon natuurlijk ook gelijk, want anders blijf je hangen in dat verleden en vergeet je om vooruit te kijken en breek je je nek over het heden.
Natuur en cultuur
Het is inmiddels alweer heel wat jaren geleden, dat ik op een vroege morgen in januari aan het zwerven was door de polder Arkemheen bij Nijkerk. Dit aloude en weidse polderlandschap, heeft mij al van jongs af aan geboeid, een echt oud cultuurlandschap waar boer en natuur een echt ‘samenspel’ vormen.
Het is natuurlijk totaal anders dan de Veluwe, maar daardoor ook tegelijkertijd zo interessant, omdat ik als burger een kloppend hart voor de boeren heb, en dan in de goede zin van het woord.
Het samenspel van natuur en cultuur, zoals wij die ook als Jac. Gazenbeekstichting voorstaan, komt hier heel duidelijk in allerlei opzichten tot uiting.
Het aloude en weidse polderlandschap van Arkemheen bij Nijkerk – Foto: ©Louis Fraanje
Hoe de hazen lopen…
Na deze korte inleiding, zwerf ik verder lang heg en steg, langs bevroren sloten en besneeuwde weilanden, en hoewel de winterse stilte het landschap domineert, is er toch leven in de brouwerij. Want in de verte zie ik in een weiland een hele koppel hazen, zeker wel een stuk of acht bij elkaar, die achter elkaar aan rennen en over elkaar heen buitelen, dat het een lieve lust is.
Een stuk of acht hazen die achter elkaar aan rennen en over elkaar heen buitelen – Foto: ©Louis Fraanje
Rammeltijd
De paartijd wordt bij hazen rammeltijd genoemd en zoals we hier al duidelijk kunnen zien, begint dit al in januari en duurt soms wel tot ver in april. Vooral de rammelaars(mannetjes) zijn in de paartijd zeer fanatiek. En hier in het open veld zien we meerdere rammelaars, die op een moerhaas (vrouwtje) af zijn gekomen, en samen knokken ze om het recht om te paren. Het lijkt af en toe wel op een bokswedstrijd, staande op hun achterpoten worden er flinke klappen uitgedeeld, een indrukwekkend schouwspel.
Het lijkt af en toe wel op een bokswedstrijd als ze tegenover elkaar staan – Foto: ©Louis Fraanje
Goede koers
Als dan opeens het geluid van een scheepshoorn door het winterse polderlandschap weerklinkt, sta ik meteen weer met beide benen in de werkelijkheid van alledag. In de verte ligt de Arkersluis, waar zojuist een vrachtschip geschut is, die zich nu een vaarweg probeert te banen door het opengebroken ijs van de Arkervaart. Ja… het werk gaat – hoe dan ook – door, het vrachtschip is op weg naar de veevoederfabriek in de haven van Nijkerk, die er op haar beurt er weer voor zorgt, dat het vee van de boer haar voer op tijd krijgt. En wat is er nou duurzamer, dan vervoer over water?
In de verte ligt de Arkersluis, waar zojuist een vrachtschip geschut is – Foto: ©Louis Fraanje
Verschillende belangen
Zo zullen we samen moeten blijven proberen om – letterlijk en figuurlijk – een goede koers te blijven varen, ook al valt dit niet altijd mee, mede ook omdat er hierin zoveel verschillende belangen een rol spelen. Daarvan kunnen we in het volgende deel, misschien wel een heel klein voorbeeldje zien!
Lees ook: In en om de oude jachthut – Deel 50
