Zingende merel geeft weer moed…
Op een morgen liep ik in het park bij ons in de buurt te wandelen, toen ik een oude bekende tegenkwam, ik begroette hem met: “Mogge beste kerel, hoe gaat het?” Het duurde even voordat hij antwoordde: “Och… het gaat wel.” Het klonk niet erg optimistisch, dus zei ik: “Vertel”.
“Nou, niet zo best geslapen vannacht, en dat gebeurt vaker de laatste tijd, tjonge… jonge… wat een krankzinnige wereld leven we toch. Je hoort niet anders dan over corona en nog eens corona. En je moet dit of je moet dat, en zo zwabberen we met z’n allen door de maatschappij. Op allerlei manieren worden mensen van hun vrijheid berooft, behalve als je je laat prikken, dan mag je alles weer, nou ja… alles? Vergeet het maar, dan komen er weer beperkingen zus of beperkingen zo, en de massa loopt er gewillig als een hondje achteraan. Het lijkt er wel op, dat men een soort van verdeel en heers-politiek, wil bewerkstelligen. Net als met die QR code, dat is toch niet iets voor mensen, dingen hebben een QR code, maar mensen horen die niet te hebben, ik wil geen ding zijn en daarom doe ik er ook niet aan mee!”
God
“En waarom niet?” vroeg ik voorzichtig.
“Nou, omdat ze het allemaal zelf zo goed weten, zelfs in de politiek, en dat men zich nooit eens af zal vragen hoe het allemaal zover kon komen. Maar het allerbelangrijkste, dat bij dit alles wordt vergeten, dat is God. Heb jij in de Tweede Kamer de laatste jaren Zijn naam nog horen noemen?
Nee zeker, nou ja, misschien die meneer Van der Staaij van de SGP, maar de rest?
O ja, een tijdje geleden hoorde ik premier Rutte de naam van God noemen, dat gebeurde toen hij per ongeluk zijn kopje koffie omgooide, maar dat was in de meest afschuwelijk zin van het Woord. Ik vind dit zo jammer, zoiets doet mij zeer, dat raakt mij diep in mijn ziel. Want zonder God, wordt het absoluut helemaal niks, daar ben ik vast van overtuigd.
En daar maak ik mij zorgen over, daar lig ik wakker van, en dan denk ik aan mijn familie, kinderen en kleinkinderen en al die anderen, waar gaat dit toch allemaal heen?”
Ik was even helemaal stil, wat een aangrijpend verhaal, ik kon op dat moment niet zo gauw de goede woorden vinden, en zo stonden we samen tegenover elkaar, een ieder zo met zijn eigen gedachten.
Ergens boven in een boom begon een merel te zingen – Foto: ©Louis Fraanje
Merel
En.. toen ineens, begon er ergens boven in een boom een merel te zingen, zijn prachtige lied weerklonk door het hele park. Tegelijkertijd keken we allebei naar boven, en genoten van de zingende vogel.
Nadat we samen zo een tijdje hadden staan kijken en luisteren, begon de man weer te praten: “Wat is dit toch verschrikkelijk mooi, wij staan hier met elkaar te praten over alle zorgen en weet ik wat nog meer, en die vogel zit daarboven in de boom onophoudelijk zijn Schepper te loven, geweldig toch! Ik denk dat we wat vaker omhoog zouden moeten kijken, want hier beneden is het niet”
Na deze leerzame en bemoedigende ontmoeting, namen we afscheid van elkaar, en met een ‘tot ziens’ vervolgden we allebei onze ochtendwandeling.
Tekst: ©Louis Fraanje
*******************************************************************************************************************************
Ook in de Lunterse Krant…
