Louis Fraanje: ‘Het gaat zo gauw over geld, maar we moeten de Veluwe niet verkopen’
Louis Fraanje is natuurliefhebber van het eerste uur en hij heeft een speciale voorliefde voor de Veluwe. Al ruim 30 jaar is hij voorzitter van de Jac. Gazenbeekstichting en houdt hij zich bezig met het fotograferen en schrijven van verhalen over de Veluwe. Recent werd hij hiervoor zelfs geridderd. Louis: “Ik ben trots op het feit dat ik geridderd ben, maar wat ik doe is voor mij ook heel normaal, ik voel me geen held. Toch ben ik dankbaar, het geeft aan dat ik iets te vertellen heb.”
De 72-jarige Louis was als kind al altijd in het bos te vinden. “Ik herinner me nog dat de boswachter zei: ‘Die van Fraanje, die gaat wat doen met de natuur.’ We hadden thuis maar een klein tuintje en in het bos hadden we veel meer ruimte om te spelen. Mijn ene grootvader was boswachter, de liefde voor de natuur heb ik ook van hem. Mijn andere grootvader was dominee, van hem heb ik het vertellen. Mijn moeder was ook een echt natuurmens, zij kon genieten van de kleine dingen in de natuur, zoals wilde bloemen en planten.”
Louis Fraanje op een van zijn favoriete plekken, de Goudsberg – Foto: ©Eline van Noppen
De Veluwenaar
Nog steeds trekt Louis er dagelijks met zijn vrouw op uit om de Veluwse natuur te bewonderen, te fotograferen en te beschrijven. Op zijn weblog, De Veluwenaar, deelt hij zijn verhalen en foto’s. Louis: “Ik deel mooie dingen, maar wil ook foute dingen aankaarten en soms wat prikkelen. We zijn een klein clubje, maar een luis in de pels van grote natuurorganisaties.”
De weblog is onderdeel van de Jac. Gazenbeekstichting, een stichting die ruim dertig jaar geleden werd opgezet voor het behoud van het streekeigene van de Veluwe en het uitdragen van het gedachtengoed van Veluweschrijver en onderwijzer Jac. Gazenbeek (1894-1975). Louis is één van de oprichters van de stichting. “Jac. Gazenbeek was er heel goed in om in de taal van het volk onderwijs te geven over de natuur, die lijn probeer ik door te zetten”, vertelt Louis. “De Veluwe heeft voor mij iets magisch, het is oorspronkelijk een woest en bijster stuk natuur en nog steeds kun je er dwalen in het stuifzand en struinen over de heide. Ik houd van de plekjes waar het oorverdovend stil is. Mijn favoriete plek is een bankje op een heuvel midden in het Wekeromse zand. Als ik daar zit en de zon zie ondergaan, voel ik me heel erg omringd door de natuur en de Schepper.”
Louis uitkijkend in de richting Barneveld, vanaf de Goudsberg – Foto: ©Eline van Noppen
Gatenkaas
Louis: “Toch is de Veluwe niet meer wat het geweest is. Het is een soort gatenkaas geworden, met overal beton en huizen. Sommige mensen willen de Veluwe verkopen als een groot natuurgebied, maar dat is niet zo. In coronatijd zag je ook dat de natuur overspoelt werd door mensen. Maar de natuur is niet iets om een feestje in te bouwen of de boel te vertrappen, de natuur is iets om je over te verwonderen. Soms maak ik me wel zorgen, hoe moet dat gaan in de toekomst? Om te behouden wat er nog is, is het belangrijk om de dialoog aan te gaan met de mensen die er over gaan. Het gaat zo gauw over geld, maar we moeten de Veluwe niet verkopen.”
Geridderd
Vanuit de stichting gaf Louis ook jarenlang lezingen voor groepen mensen en gastlessen op scholen over de Veluwe. Voor onder andere dit werk en zijn inzet voor het behoud van natuur en cultuur op de Veluwe is hij eind april geridderd. “Ik ben trots en tegelijkertijd voelt het ook een beetje vreemd, omdat ik gewoon doe wat ik al jaren doe. Toch ben ik dankbaar, het geeft aan dat ik iets te vertellen heb en dat mensen mij dit gunnen.”
Louis met zijn onmisbare verrekijker – Foto: ©Eline van Noppen
De wolf
Dat Louis het vertellen over de Veluwe nog steeds in zich heeft, wordt duidelijk als er een groep wandelaars tijdens het interview even blijft staan en met Louis aan de praat raakt. Al snel ontstaat er een levendige discussie over de terugkomst van de wolf op de Veluwe. De mens zet de wolf te veel op een voetstuk, vindt Louis. “De wolf komt hier in een gespreid bedje en hij komt zo in de bebouwde kom terecht. Je moet er niet aan denken, dat hij een keer een kind pakt. Het is niet de schuld van de wolf, maar de schuld van de mensen die vinden dat de wolf hier hoort en we nu weer ‘echte natuur’ hebben. 150 jaar geleden toen de wolf hier was, was het heel anders in Nederland, nu is het te vol. Ik zeg wel eens: ‘De haat tegen jagers, is groter dan de liefde voor de dieren’,” betoogt Louis.
“Ik durf te zeggen waar het op staat, ik ben een volksjongen in het bos en in het veld. Ik probeer dingen op een liefdevolle manier te vertellen en mensen te laten kijken naar de andere kant. Als het jouw dier is dat wordt aangevallen door de wolf, dan komt het veel dichterbij. De komst van de wolf is niet alleen maar ‘halleluja’, ik denk dat het niet gemakkelijk zal worden, dat zie je ook in Duitsland.”
Louis Fraanje is natuurliefhebber van het eerste uur – Foto: ©Eline van Noppen
De toekomst
De toekomst van de Veluwe ziet Louis positiever in. “Zolang er mensen zijn die de bestaande natuur die de Veluwe nog heeft, willen behouden, komt het goed. Het is belangrijk dat natuurorganisaties, boeren, jagers en recreanten samen optrekken om de Veluwe te beheren.” Ondertussen gaat Louis door met het delen van verhalen en foto’s op zijn weblog. “Samen met mijn vrouw probeer ik er zoveel mogelijk tijd aan te besteden. Mijn camera neem ik altijd mee als ik op pad ga. Ik wil het verhaal van de Veluwe blijven doorgeven.”
Tekst en foto’s: Eline van Noppen
********************************************************************************************************************************
Bekijk het origineel: indebuurt.nl/
