Je als een kind te laten meeslepen door de wind..
Onlangs waren wij samen aan het dwalen over de open vlakte van het stuifzand op de Veluwe.
Onze vaste lezers weten wel, dat wij vrij regelmatig samen met onze natuurvrienden Florus en Jannie van den Berg de natuur in trekken, maar deze keer waren Fransien en ik er met ons tweetjes.
Zomaar samen zwerven onder de open hemel en genieten van de stilte!
In de eenzaamheid
Op deze middag was er in de wijde omgeving geen levende ziel te bekennen, blijkbaar was men gevlucht voor de donkere wolkenlucht. Wat een rust… hier in de eenzaamheid van het Veluwse land, op zo’n moment kun je je even helemaal losmaken van die opgejaagde en hectische wereld van vandaag de dag. Om je even gewoon als een kind, te laten meeslepen door de wind, heerlijk samen dwalen door het stuifzand. Het licht en donker van de prachtige wolkenlucht boven het stuifzand, maakte het decor nog spectaculairder.
Wild en bijster land
Dit is nou precies het ‘wild en bijster land’ waar de natuurschrijver Jac. Gazenbeek(1894-1975) zo lyrisch over kon worden en schrijven.
Vandaar ook dat deze Veluwse schrijver mij en vele anderen geïnspireerd heeft en waaruit destijds, nu inmiddels alweer zo’n 36 jaar geleden, de Jac. Gazenbeekstichting is ontstaan, waar blijft de tijd…
Eenzaam stuifzand
Als een kind, dartelend in de wind,
hand in hand, dwalen door het zand,
Woeste wolkenlucht, mensen zijn gevlucht.
Eenzaam stuifzand, mijn heerlijke Veluweland.
Tekst: ©Louis Fraanje