Veluwenaar Louis Fraanje
Zomaar een klein gedichtje uit het leven gegrepen…
Hoe vaak gebeurt het niet, dat je zomaar een tijdje voor je uit zit te kijken, thuis in de stoel of ergens op een bankje in het bos, of zoals ik laatst in de oude jachthut van een bevriende boswachter.
In een oude doorgezakte rookstoel, zat ik in gedachten verzonken door het raam naar buiten te kijken en eigenlijk kwamen ‘ongemerkt’ de vele herinneringen naar boven borrelen.
Dierbare en mooie herinneringen, maar daarnaast ook verdrietige gebeurtenissen, kortom een hele lijst aan levenservaringen die de revue passeerden, teveel om op te noemen.
Aan de hand hiervan ontstond het onderstaande gedicht met de titel: “Dromen achter glas...”
Veluwenaar en buitenman Louis zit in gedachten voor het raam van de jachthut te filosoferen– Foto: ©Fransien Fraanje
Dromen achter glas…
Dromen die toch bestaan, beelden zijn voorbij gegaan.
Fantaseren achter glas, over een wereld die eens was.
Kindertijd waar ben je gebleven, liefdevolle jaren van ons leven.
Als sneeuwvlokken zoveel, kregen wij ons eigen deel.
Tijden van vreugde, maar ook van verdriet,
werden ons niet bespaard. Toch was het de moeite waard.
Dromen beleven en zweven, ze zijn de spiegel van ons leven.
En ook al zijn we nu wel oud, de herinneringen blijven goud!
Dromen achter glas, vertellen ons hoe het was.
En bij al deze herinneringen, tellen wij onze zegeningen!
Tekst: ©Louis Fraanje
*******************************************************************************************************************************
In de Lunterse Krant
