Zomaar een klein gedichtje…
Afgelopen zondag 2 juli 2023 brachten Fransien en ik weer eens een bezoekje aan de Gemeentelijke Begraafplaats aan de Asakkerweg in Ede.
Ik heb het weleens eerder vertelt, maar iedere keer als wij hier zijn, laat het roodborstje zich zien en vaak ook horen. Ook nu weer liet hij zich zien, ging op een dichtsbijzijnde steen zitten en stonden we een moment ‘oog in oog’, zo mooi.
Zo’n oogcontact roept allerlei gevoelens bij mij op en gaat in dit geval eigenlijk nog een stapje verder, een soort ‘ons kent ons’ gevoel. Een ieder op zijn eigen manier, in de relatie tussen mens en dier, daarover heb ik hieronder een heel klein gedichtje geschreven!
“Gevoel”
In de stilte tussen ’t groen,
zat je daar op een steen.
Onbekommerd net als toen,
en keek je rustig om je heen.
Zo met z’n tweetjes stonden wij,
oog in oog en zwijgend als het graf,
Toch maakte je m’n hart weer blij,
en gelukkig als met een toverstaf.
Het is iets tussen mens en dier,
onbegrijpelijk voor een ander.
Wij verstaan elkaar dat zie je hier,
en voelen iets van elkander!
Tekst en foto: ©Louis Fraanje