Buitenleven bij de vlinders…
Komen wij zondag 16 juli jl. ‘s avonds uit de kerk, zit er een Atalanta vlinder op de stoep, heel rustig en stil met uitgespreide vleugels.
Fransien en ik waren natuurlijk blij verrast, dat kun je begrijpen.
Heel voorzichtig liepen we naar de vlinder toe, maar ze vloog niet weg. Ik maakte een foto maar ze leek onverstoorbaar, daarna gaf ik Fransien de camera en ging vlakbij de vlinder op mijn hurken zitten.
Stapje voor stapje
Ik legde mijn hand op de stoep en bewoog deze langzaam met mijn vingers naar de vlinder, deze bedacht zich geen moment en kwam stapje voor stapje op mijn vingers zitten.
Terwijl de Atalanta vlinder vorige week zondag, heel even op mijn broekspijp zat en daarna verdween, voelde deze vlinder zich blijkbaar veilig en bleef heel rustig op mijn hand zitten.
Tenslotte
Minutenlang hebben we genoten van dit unieke moment, totdat ze het op een gegeven moment blijkbaar genoeg vond en… oeps daar fladderde ze weg de wijde wereld in, ons blij en gelukkig achterlatend. Wat een schitterende afsluiting van deze mooie zondag!