Om over na te denken… of juist ter bemoediging…
Op donderdag 31 augustus jl. op deze laatste dag van augustus, de dag wanneer de zomer ten einde is, schreef ik zomaar een klein prozagedichtje. Voor u, voor jou… ja eigenlijk voor iedereen, die zich hierdoor aangesproken voelt. Neem het maar mee op je weg door het leven. Wie weet wordt je er door bemoedigd?
Geluk en een vlinder
Het zijn toch vaak de ‘kleine’ dingen die het doen, mede ook omdat ze door hun geringe omvang zo lief en dierbaar zijn, zodat je ze ook gemakkelijk kunt vastpakken om ze vervolgens heel dicht tegen je aan te drukken. Of soms zo teer en breekbaar, dat je er alleen maar naar mag kijken en toch heel erg van kunt genieten.
Dat overkwam mij bij het zien van deze vlinder, de kleurrijke kleine vos, die om mij heen fladderde en uiteindelijk heel rustig op een bloem ging zitten. Het verwonderde mij en zo ontstond dit hele kleine stukje proza.
“Klein geluk”
Je fladdert om mij heen,
en kijkt niet op of om.
Even later zit je daar,
en streelt mijn oog.
Zonder dat je ’t weet,
kleur je ook mijn dag.
Dat is nou ‘klein geluk’,
als een groot geschenk.
Tekst en foto: ©Louis Fraanje