Veluwenaar Louis Fraanje
Zomaar een prozagedichtje…
Zomaar een herinnering aan een heel mooi lied, een lied dat voor iedereen ook heel verschillend kan zijn, dus eigenlijk een lied voor iedereen.
Speciaal
Het lied wat ik in mijn gedicht beschrijf, is zo speciaal voor mij, dat het door de jaren heen niet meer is weg te denken uit mijn leven. De melodie, de woorden, ja eigenlijk alles wat er mee te maken heeft en natuurlijk het hert, dat onlosmakelijk is verbonden met dit prachtige lied.
Lievelingslied
De kenners hebben nu zo onderhand wel door om welk lied het gaat, dan heb ik het over mijn lievelingslied; psalm 42 vers 1 “’t Hijgend hert der jacht ontkomen…”
Hieronder mijn gedachten in dit kleine prozagedichtje:
Ochtendgloren en een burlend edelhert op de Veluwe – Tekst en foto’s: ©Louis Fraanje
Het mooie lied…
Soms kan het zo stil zijn,
oorverdovend stil.
Dan kun je zo verlangen,
naar dat mooie lied.
Je kent niet alle woorden,
maar wel de melodie.
Die blijft altijd,
spelen door je hoofd.
Soms midden in de nacht,
weerklinkt gezang.
Ver weg hoor ik een stem,
en zachtjes neurie ik het lied.
Dan herken je alle woorden,
zo helder als kristal.
De stilte is verdwenen,
maar het mooie lied … dat blijft!
Tekst: ©Louis Fraanje
*******************************************************************************************************************************
Lees ook: De indrukwekkende rol van een edelhert in Psalm 42
________________________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk en beluister ook:
