De rust keert weer op de Veluwe …
Normaal gesproken is de bronsttijd van de edelherten van half september tot halverwege oktober, maar op de Hoge Veluwe worden de herten vaak al in de laatste week van augustus al onrustig en dagen elkaar uit voor een gevecht en dat was ook dit jaar niet anders.
Bronstavond als nooit tevoren…
Ja… dat kan ik gerust zeggen over die schitterende avond van maandag 28 augustus jl. het was echt ‘bal’ op het Reemsterveld van Het Nationale Park De Hoge Veluwe. Tjonge… wat hebben we genoten samen met onze natuurvrienden Florus en Jannie van den Berg. Over het hele open veld was het een geburl van jewelste, met een tweetal spectaculaire bronstgevechten, waarvan de tweede zo heftig was, zoals we nog nooit eerder gezien hadden. Meer: Burlende en vechtende edelherten en een bijzondere wolk
Koning van het Veluwse woud
Aan alles komt een einde en zo ook aan de bronsttijd van de edelherten en op een mooie avond in oktober konden wij dit dan ook daadwerkelijk meemaken, het leek wel op een soort van afscheid.
De avondschemering begon al schoorvoetend haar intrede te doen, toen een schitterend edelhert vanuit de lage dennen de Wildbaan betrad. Een ongelijke 22-ender, met rechts 11 en links 10 enden aan het gewei, de koning van het Veluwse woud, die zich nog even in alle glorie aan ons vertoonde, echt een fantastisch gezicht.
Bronstroep
Heel even stond hij daar, gooide zijn kop achterover en liet zijn bronstroep over de Hoge Veluwe galmen en alsof het afgesproken was, kwam er van links een hinde bij hem staan, maar hoe hij ook zijn longen uit het lijf burlde, ze trok zich er weinig van aan.
Tenslotte
Blijkbaar had ook het hert wel begrepen, dat de ‘bronst’ voor dit jaar wel ten einde was en deed dan ook verder geen pogingen meer. Hij kijkt nog even achterom, wat lijkt als een soort van ‘afscheidsgroet’ en trekt dan het dennenbos in, ook de hinde maakt zich uit de voeten en zoekt haar soortgenoten op.
Na weken van burlen, vechten en paren, trekken de edelherten zich terug in de dichte bossen van de Veluwe. Moe gestreden en sterk vermagerd zoeken ze de stilte op, om samen met hun soortgenoten (die nu weer vrienden zijn) bij te komen van al het bronstgeweld.
We zullen ze nu ook wat minder vaak te zien krijgen, want doordat zij helemaal ‘afgebronst ‘ zijn, zoals de jachtopzichter dat noemt, zo’n hert kan tijdens de ‘bronsttijd’ wel een derde van zijn lichaamsgewicht kwijt raken en daardoor sterk vermageren. Dus… moeten ze alle zeilen bijzetten om weer bij te komen en aan te sterken, zodat ze straks goed de winter door kunnen komen!