Buiten in bos en veld…
Gisteren in de namiddag zwierven wij samen met onze natuurvrienden Florus en Jannie van den Berg over de Hoge Veluwe. Het leek wel voorjaar, zo lekker was het buiten in het zonnetje.
In de omgeving van het Jachthuis Sint Hubertus, kwamen wij enkele oude bekenden uit Hoenderloo tegen. Zij hadden iets ontdekt aan de waterkant bij de Grote vijver, dus… nieuwsgierig geworden erop af. Wat bleek… een kleine watersalamander, nou daar wil je dan weleens met je neus bovenop staan.
Natuurweetje
Salamanders gaan van november tot februari/maart in winterslaap. Dan kruipen ze weg op beschutte plekjes, onder boomstronken, in holletjes of zoals hier in of bij het water. Zodra de temperaturen omhoog gaan, komen de diertjes weer te voorschijn.
Deze salamander was dus iets aan de vroege kant wakker geworden, waarschijnlijk door het zachte weer.
Leefgebied
De kleine watersalamander komt in bijna heel Europa voor en is de meest bekende salamander. Ze zijn herkenbaar aan de zwemstaart, zwemvliezen en de dunne en gladde huid. Zij verschillen daarin van hagedissen, die er zonder zwemvliezen en met geschubde huid duidelijk anders uitzien.
Kleine jongen
Zoiets roept bij mij ook meteen herinneringen op aan vroeger, toen ik nog een kleine jongen was en ook altijd aan het ploeteren in en bij het water. Altijd buiten en altijd in de modder of een sloot, verwondering als kind al over de Schepping!
Tja… je was toch altijd bezig met en in de natuur, zo ook vanmiddag met dat piepkleine salamandertje, dat wil je dan toch weer even voorzichtig op je blote hand voelen. Zo’n klein teer wezentje in die grote mensenhand en alles zit erop en eraan, dat geeft toch een machtig gevoel, als echte natuurliefhebber en buitenman en wat een wonder is en blijft het toch nog steeds voor mij!