Familiewapen Mouw, 1608 of eerder
Sluipende ziekte
En net toen het erop leek dat Evert en zijn lieve vrouw Mireille alles redelijk goed op de rit hadden, openbaarde zich die vreselijke ziekte kanker.
Desalniettemin bond Evert de strijd aan tegen deze sluipende ziekte en stelde alles in het werk om die strijd tot een goed einde te brengen, helaas het mocht niet zo zijn.
Juiste koers
We hebben in deze laatste weken heel veel heen en weer geschreven en gepraat, maar het viel om de drommel niet mee om de juiste koers te varen, in deze fase van je leven is het dagelijks afzien.
Het leven glipt tussen je vingers door en vooral voor een echte strijder als onze Evert, was het allemaal niet gemakkelijk, ook al doe je nog zo je best.
Mireille en Evert een twee-eenheid op een winterse Veluwe -. Eigen foto: ©Mouw
Tranen
Lieve Mireille, toen ik enige tijd geleden bovenstaande foto van jullie samen in het winterse bos tegenkwam, kreeg ik tranen in mijn ogen en voelde ik mij zo ontzettend machteloos. Dan komen er vele oude herinneringen en tegelijkertijd ook vele vragen, weer naarboven. Maar… zoals een oude vriend ooit eens tegen mij zei: “Er zullen altijd meer vragen zijn, dan antwoorden!”
God zorgt
In de bijbel kunnen we lezen, dat God opkomt voor kwetsbare mensen. De zorg voor weduwen en wezen staat van oudsher hoog op Zijn agenda. Hij heeft Zijn naam dat Hij er zal zijn juist ook met hen verbonden. In het oude Israël had God weduwen en wezen speciale rechten gegeven. Hopelijk kan dat jou Mireille – naast al het verdriet – ook troost bieden!
*******************************************************************************************************************************
Vriend Leonhard Vreekamp schreef:
“Nadat ik het afgelopen weekend nogmaals het stuk van Evert las dat hij ooit schreef ter verdediging van zijn moeder ten opzichte van de nieuwe tijd bij de schaapskudde van Elspeet en hij zo mooi omschrijft wat er veranderd is in de wereld, ‘Schapen in Elspeet en veranderende tijden’, besefte ik het volgende:
“Als er op aarde geen plek meer is voor herders, dan is er ook geen plek meer voor de familie Mouw en sterft er een eeuwenlange lijn uit. Wat moeten deze herders nog op aarde als ze niet meer welkom zijn?
Gelukkig zitten zij nu samen bij hun Herder?
Laten we maar oppassen dat de aarde niet een kant op gaat, dat we geen ruimte meer bieden aan echte herders en de lammeren verloren gaan…
De weg van Evert Mouw lijkt me de afsluitende weg van zijn geslacht. Hij heeft gekeken of er ook andere wegen waren waar ze in mee konden gaan, maar de conclusie was dat er maar één weg was voor de familie Mouw?
Die van de grote Herder en zijn schapen!”
*******************************************************************************************************************************
Laatste bericht
Na zijn ‘laatste bericht’ op vrijdag 29 februari 2024, wat ook zijn afscheidswoord zou worden, heb ik dit voorgelezen tijdens zijn uitvaart, het is als volgt:
Lieve familie en vrienden,
Zonet ben ik terug uit het ziekenhuis. De tumor heeft mijn endeldarm afgesloten; ik kan niet meer ontlasten (en dus niet meer eten…). Voor een stoma of andere operatie vonden me ze te slecht. Mijn lever gaat
nu in hoog tempo onderuit. Feitelijk ga ik nu de terminale fase in. Een kwestie van dagen of weken, maar eerder dagen.
Hoe bitter het ook is, ik heb een rijk, gevarieerd en afwisselend leven gehad. Wat me nooit gelukt is, vooral door omstandigheden, is een stabiel leven opbouwen. Ik en mijn vrouw Mireille waren daar net mee aangevangen en toen kwam de diagnose.
Ik heb altijd in een Ene Bron geloofd, bron van Waarheid, en dat heeft mijn leven meer bepaald dan velen van jullie denken, omdat ik verder niet dogmatisch of wettisch of wat dan ook was. Augustinus bracht
me terug naar het Christelijke geloof, weliswaar op een wat hoger plan. Ik leg mijn ziel nu in handen van God, met een beroep op zijn Zoon (Logos).
Ik wil niet preken. Ik heb mijn onderzoekingen met veel ernst uitgevoerd, en hoop dat jullie ook de weg naar de Bron vinden, onnoembaar en onkenbaar als die is. En juist dat onkenbare maakt de Middelaar nodig.
Mijn bespiegelingen die ik jullie de afgelopen maanden gemaild heb zijn nog steeds te downloaden via:
https://www.furorteutonicus.eu
Een veilige jeugd kende ik niet en ik was sociaal geisoleerd. Hoe groot is dan de rijkdom die mij gegeven is met zoveel mooie, oprechte, lieve en betrokken mensen die ik in de loop der jaren heb mogen leren
kennen. Jullie vriendschap was mij zeer dierbaar en waardevol. Ieder van jullie wil ik daarvoor bedanken. Ik weet niet goed hoe dat in woorden uit te drukken. Maar ik voel liefde voor jullie. Hopelijk ontmoeten we
elkaar weer, want ik geloof niet dat het met de dood zal ophouden.
Hoogstwaarschijnlijk is dit het laatste bericht dat je van mij krijgt. Adieu, vrienden, ik wens jullie nog een avontuurlijk, mooi en gezegend leven toe.
Hartegroet, Evert
Evert Mouw, de laatste telg uit een oud-Veluws geslacht is niet meer… Eigen foto: ©Mouw
*******************************************************************************************************************************
Medeleven
Je zou willen dat je als vriend meer kon betekenen, maar ook wij zijn maar gewone simpele mensen, die varen op ons kompas van het leven in de zin die wij geloven.
Helaas… de ongeneeslijke ziekte zette door en verergerde met de dag, het einde naderde en wij leefden met hart en ziel met jullie beiden mee, probeerden je steeds wat liefdevolle woorden aan te reiken.
Gebeden
Vooral de laatste dagen hebben Fransien en ik in het bijzonder veel gebeden, dat God de pijn en het lijden mocht verzachten. En hoe blij kun je dan worden als je het er samen over eens kunt zijn, dat sommige dingen je verstand te boven gaan. Zoals o.a. deze bijbeltekst: “Wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord en in geen mensenhart is opgekomen, dat is wat God bereid heeft voor hen die Hem liefhebben” 1 Korintiërs 2 vers 9 – Herziene Statenvertaling(HSV)
Wij zelf begrijpen ook lang niet altijd alles, maar nogmaals dit is iets wat alle verstand te Boven gaat, daarover waren we het de laatste keer wel samen eens. Hoe dan ook Evert, maar dan hoop ik dat wij elkaar straks weer daar BOVEN ontmoeten. Ik kan mij niets mooiers voorstellen dan dat!
Het antwoord van Evert:
Ik hoop je aan de andere kant weer te ontmoeten. Veel dank voor je vriendschap. Verbonden in ons geloof in God.
Evert
*******************************************************************************************************************************
Beelden vervagen, maar de herinneringen blijven – Foto: ©Louis Fraanje
Herinneringen blijven
In het kleine huis aan de Schapendrift in Elspeet zal het nu stil zijn zonder Evert Mouw, de laatste telg van het oude Veluwse geslacht Mouw, de laatste der Mohikanen mag ik wel zeggen.
Rode zakdoek
Waarbij de oude rode geknoopte boerenzakdoek, die door vader Cos Mouw gebruikt werd als hoofddeksel, als stille getuige aan de rugleuning van de keukenstoel hangt. De stoel waarop wij veel gezeten hebben en geluisterd naar deze bijzondere mensen.
En het gaat hier zeker niet om ‘mensenverheerlijking’, maar om mensen die ons wat te zeggen hebben!
Och… beelden vervagen, maar de herinneringen blijven!
Tenslotte wensen wij Mireille, nu haar strijder Evert er niet meer is, heel veel kracht, sterkte en Gods nabijheid toe, en daarnaast uiteraard haar familie en vrienden.
De dankdienst terugkijken: https://www.kerkomroep.
