Veluwenaar Louis Fraanje
Buiten in bos en veld…
Als geboren en getogen Veluwenaar, voel ik mij sterk verbonden met dit wijdse Veluweland, het land van heide, dennen en het stuivende zand. Urenlang kan ik hier zwerven in de eenzaamheid en toch voel ik mij dan niet alleen, want mijn Schepper is altijd om mij heen.
Oeroude zandwegen
En dwars door dit uitgestrekte heideland, liggen nog oeroude zandwegen, zelfs liggen er nog overblijfselen uit de tijd van de Hessenwagens, al waren die vaak breder dan de gewone verbindingswegen op het platteland.
Eeuwenlang reden die grote vierwielige Hessenwagens met hun aanspanningen van soms wel zes tot zeven paarden, over deze oeroude wegen vanuit Duitsland naar ons land, maar ook dit stukje cultuur is inmiddels geschiedenis.
Dankbaar
Mij spreken vooral de kleinere zandwegen aan, waar de stilte hand in hand gaat met de natuur in deze afgelegen streek van de Veluwe, waar vroeger de Veluwse boer met paard en wagen en de daggelder met zijn kruiwagen vol heideplaggen heeft gereden.
Als ik aan al deze dingen denk en wat er – ondanks alles – nog aan natuur over is gebleven, dan springt mijn hart op van vreugde en ben ik dankbaar dat ik er nog van kan en mag genieten. Dat gevoel en die gedachten heb ik geprobeerd in het onderstaande gedicht onder woorden te brengen.
De oeroude zandweg dwars door het Veluweland – Foto: ©Louis Fraanje
De oude weg
Dwars door het heideland,
liggen hier nog oude wegen.
De stilte gaat er hand in hand,
met de natuur zo afgelegen.
In deze eenzaamheid,
voelen wij ons nooit alleen.
Hier ligt ons hart en eigenheid,
in ‘t Veluweland rondom ons heen.
Geboren en getogen in dit heideland,
geworteld in oeroude Veluwse gronden.
Van heide, dennen en het stuivend zand,
waar ik mijn Schepper heb gevonden.
Tekst: ©Louis Fraanje
