Veluwenaar Louis Fraanje
Om over na te denken, of juist ter bemoediging…
Op een dag dan kijk je heel voorzichtig over je schouder achterom en zie je beelden uit het verleden aan je voorbijgaan, afwisselende beelden van een bewogen leven. Geboren en getogen, zoals dat met een mooi woord heet, vervulde- en onvervulde dromen, vreugde en verdriet, ze kwamen en ze gingen. En… voordat je het weet, zijn de jaren voorbij gevlogen en denk je bij jezelf, was dit dan eigenlijk het leven?
Onweerstaanbaar
Totdat er dingen gebeuren, die je niet had voorzien en die je nooit had verwacht, maar die met een onweerstaanbare kracht op je afkomen, er valt gewoonweg niet aan te ontkomen.
Het omarmt je en voelt als een ‘warme deken’, zo bovennatuurlijk en zo liefdevol, je komt er niet meer onderuit, van Hogerhand bestuurd en het beheerst je verdere leven!
In het prozagedicht hieronder heb ik geprobeerd dit gevoel onder woorden te brengen.
Veluwenaar Louis Fraanje zwervend door het Veluwse stuifzand – Foto: ©Louis Fraanje
De Ommekeer…
Van jongs af aan gevormd,
al wandelend en spelend.
Door het jeugdboek heen,
met vallen en weer opstaan.
Jongensdromen in je hoofd,
die kwamen en die gingen.
Werken en een baan,
je ging er keihard tegenaan.
De liefde kwam en ging,
vasthoudend, soms ongrijpbaar.
Verbondenheid en levenslust,
maar ook heel breekbaar.
Vreugde en verdriet,
die kwamen en die gingen.
De jaren vlogen zo voorbij,
was dit dan eigenlijk het leven?
Gelukkig kwam de ommekeer,
gestuurd van Hogerhand.
Vasthoudend en begrijpend,
krachtig, liefdevol en blijvend.
Tekst: ©Louis Fraanje
