Ode aan Texel…
Als je zo vaak en dat al vanaf je jeugd op Texel komt, daarbij ook door al die jaren heen die liefde alleen maar sterker is geworden, dan wil je dat weleens onder woorden brengen.
Niet dat zoiets gemakkelijk is, want men heeft al zoveel mooie dingen geschreven over dit bij ons zo dierbare en geliefde eiland, maar toch… het moest er een keer van komen. Gewoon zomaar wat liefdevolle woorden, die vanuit ons hart zijn opgeschreven als een ode aan dit prachtige Waddeneiland Texel.
©Louis Fraanje
Ode aan Texel
Stil en verlaten,
ligt nu het lege strand.
Geen mensen die praten,
stilte, gevangen in Gods hand.
Alles ademt een weldadige rust,
bedwongen lijkt nu ook de woeste zee.
Zo zwerven wij langs een eindeloze kust,
en dragen dit in ons hart steeds mee.
Onze liefde voor dit mooie eiland,
zo vaak bezongen en ook beschreven.
Met Texel hebben wij een hechte liefdesband,
en ook de lokroep van de zee die is gebleven.
Tekst: ©Louis Fraanje
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 130
