Veluwenaar Louis Fraanje
UIt het leven gegrepen…
Afgelopen vrijdagmorgen vonden wij het piepkleine vogeltje, hij lag dood op het balkon, een trieste vertoning en tegelijkertijd ook jammer, want dit Goudhaantje was eigenlijk een goede buur geworden.
Al vroeg in de morgen hoorden we hem zingen en ook wel na het avondeten eventjes, niet hard, maar wel hoog en hij overnachtte op een afvoerbuis onder de overkapping.
Tja… nu lag hij daar dood op de balkonvloer en was er plotseling een klein drama ontstaan, niet dat ik zielig wil doen of zo, daarvoor lopen wij lang genoeg rond in de natuur, maar het raakte ons wel.
Het einde van onze kleine zanger – Foto: ©Fransien Fraanje
Anders dan anders
Waarschijnlijk is hij tegen het raam gevlogen en heeft de vogel de klap niet overleefd, maar inmiddels was er al een kraai langs geweest om hem mee te nemen, maar dat hebben we zelf geregeld en hem op een mooie plek in de grond begraven.
Daarover hoef ik niet sentimenteel te doen, maar nu even niet, nu is alles even anders en gaan de kraaien maar ergens anders graaien!😉
Het kleine vogeltje in een grote hand – Foto: ©Fransien Fraanje
Kleinste vogel
Het Goudhaantje is Europa’s kleinste vogel, van snavel tot staartpunt meet hij slechts 9 cm, en ze wegen vaak niet meer dan 5 gram! Het is een zangvogel die vooral te vinden is in naaldbossen met lariksen en sparren.
Ook al komen er grote aantallen goudhaantjes voor in ons land, ze worden in de broedtijd niet vaak gezien. Ze leven namelijk vooral in de toppen van naaldbomen. Hun aanwezigheid wordt meestal verraden door hun liedje of roepjes van hoge tonen: “zrie-zrie-zrie”. Door de hoge tonen zijn ze helaas minder goed te horen voor oudere mensen waarbij het gehoor wat achteruit is gegaan.
Zo’n piepklein vogeltje in een grote mensenhand – Foto: ©Fransien Fraanje
Tot slot zeg ik in ieder geval “Adieu my friend…!”
