Het verbranden van fossiele brandstoffen, het rooien van bossen en bepaalde industrieën zorgen voor de opwarming van de aarde met de nodige bijkomende factoren die het proces alleen maar versnellen zoals meer waterdamp
Waterdamp
Waterdamp is het voornaamste broeikasgas in de aardse atmosfeer.
Het veroorzaakt ca. 60% van het reguliere broeikasgaseffect. Dit effect zorgt ervoor dat het op aarde gemiddeld zo’n 33 °C warmer is dan wanneer we een volledig transparante atmosfeer zouden hebben.
Het normaal aanwezige koolzuurgas (CO2) is verantwoordelijk voor 26% van het reguliere broeikasgaseffect. Maar, waterdamp is een CONDENSEREND broeikasgas. In tegenstelling tot koolzuurgas, methaan (CH4) etc. wordt de concentratie in de dampkring bepaald door hoeveel waterdamp de warmer wordende lucht kan bevatten. Dus hoe warmer het wordt (bijv. door extra CO2 en (CH4)) hoe meer waterdamp er in de atmosfeer komt. Zo versneld het de opwarming. In het IPCC rapport wordt er uitgebreid over de rol van waterdamp gesproken.
De Global Ocean Commission
De Global Ocean Commission, een groep politici die regeringen adviseert, roept ook op tot actie. Als het rapport van de VN een wake-up call was over de opwarming dan is dat van de IPSO, het Internationaal Programma voor de Toestand van de Oceanen, een oorverdovend alarm over de bredere impact van de mensheid op de oceanen. Maar daar zijn we ook doof voor. De oceanen zijn er erger aan toe dan tot nu toe werd gedacht. Naast het feit dat de oceanen vol zitten met plastic en gesloopt worden door varende visfabrieken valt het leven in de wereldzeeën ten prooi aan een dodelijk trio van klimaatopwarming, dalende zuurstofwaarden en verzuring.
Plastic”eiland” in de Atlantische oceaan
Dit blijkt uit een nieuwe internationale studie. Hoewel deze eeuw de temperatuur in de atmosfeer minder snel is toegenomen zijn de oceanen blijven opwarmen. Daardoor migreerden o.a. commerciële vissoorten naar de polen en worden verscheidene soorten met uitsterven bedreigd.
De gevaren voor de oceanen – en de ecosystemen die ze ondersteunen – werden aanzienlijk onderschat stelt het IPSO. Het IPSO is een non-gouvernementele organisatie, die onafhankelijk is van de overheid, samengesteld uit gerenommeerde wetenschappers. De schaal en omvang van de huidige koolstofvervuiling, oorzaak van de verzuring van de oceanen, kwam in de geschiedenis van de aarde niet eerder voor stelt het rapport. De oceanen warmen op door de broeikasgassen in de atmosfeer.
Meststoffen en rioolwater die in de oceanen terechtkomen zorgen voor de aanwas van algen die de zuurstofwaarden in het water doen dalen.
Koolzuurgas (CO2) in de lucht kan een zuur vormen wanneer het een reactie vormt met zeewater. Door de snelle ontdooiing van de permafrost zal dit alleen maar toenemen. Het dodelijke trio “verzuring, opwarming en dalende zuurstofwaarden” heeft een funeste invloed en is, volgens de studie, n oodlottig voor de productiviteit en de efficiëntie van de oceanen.
Alex Rogers van de universiteit van Oxford en wetenschappelijk directeur van IPSO verklaart dat de staat van de oceanen vandaag te vergelijken is met die van 55 miljoen jaar geleden, toen het zogenaamde thermische maximum werd bereikt, dat tot de uitroeiing van veel organismen leidde. De snelheid waarmee het dodelijke trio toeneemt is momenteel veel hoger dan toen. Tachtig procent van het ijsvrije aardoppervlak krijgt mogelijk te maken met diepgaande veranderingen in het ecosysteem tegen 2100 als de klimaatverandering niet gestopt kan worden.
Andere wereld
De stijgende temperatuur zal ook een ingrijpende invloed hebben op bomen en planten overal ter wereld. Een bijkomende stijging van de temperatuur van 3 naar 4 graden zou de oppervlakte getroffen land doen verdubbelen. De gecombineerde veranderingen aan zowel de beschikbare hoeveelheid water als aan de ecosystemen houden enorme risico’s in, waarschuwen de onderzoekers. De bevindingen ondersteunen maar weer eens het feit dat we als mens dat we onze natuurlijke systemen fundamenteel aan het destabiliseren zijn. We verlaten, volgens het rapport, de wereld zoals we die kennen.
Het volume van het poolijs heeft afgelopen winter, met net geen 15.000 kubieke kilometer, opnieuw een dieptepunt bereikt. Dat meldt de Europese ruimtevaartorganisatie ESA.
Het Cryosatproject van de ESA meet al drie jaar de dikte en het volume van het zeeijs rond de Noordpool. Dat is gemiddeld een tot vier meter dik en is het grootst op het einde van de winter, tijdens de maanden april en mei.
Vorig jaar zat ook het totale volume aan zomerijs al aan een absoluut dieptepunt. Of dat dit jaar door het al lage volume aan winterijs ook het geval zal zijn kan de ESA pas over enkele maanden zeggen als de meetresultaten verwerkt zijn. Verwacht wordt dat de satelliet zonder enig probleem minstens tot 2020 in de lucht kan blijven en metingen kan blijven doen. Het voordeel van Cryosat is dat die het volume van het ijs meet in plaats van alleen de oppervlakte. Door zeestromingen en de wind kan de totale hoeveelheid ijs nog wel een groot oppervlak beslaan maar het zegt niets over het totale ijsvolume. Dertig jaar geleden was dat nog meer dan 30.000 kubieke kilometer. Nu dus nog maar 15.000. De helft.
Wat nou VN rapport! Wie dan leeft, die dan zorgt toch?
Door: Gerrit van Dijk/JGS
