Iedere natuurliefhebber of natuurfotograaf zal wel een wensenlijstje hebben…
Al die lijstjes verschillen natuurlijk wel heel erg van elkaar. Een wildliefhebber zal in alle staten zijn bij het zien van een mooi bronstgevecht, terwijl de paddenstoelen-fotograaf het wel leuk vindt maar toch liever die ene paddenstoel had gezien.
Ben je allround fotograaf dan is het geen lijstje meer maar een lijst. Nu heb ik het geluk alleen maar op de Veluwe te fotograferen anders was mijn lijst enkele pagina’s lang.
Soms weet ik al dagen van tevoren dat er misschien een wens in vervulling kan gaan. Dat was bijvoorbeeld enkele jaren geleden zo. Ik maakte toen een uitstapje ‘helemaal’ naar de Holterberg. Ja, ja, zomaar van de Veluwe af voor de korhoenders; het leverde prachtige plaatjes op.
Maar soms ook weet je nog geen minuut van tevoren dat er iets speciaals te gebeuren staat.
Havik met zijn prooi – Foto: ©Gerrit Rekers
Ritje duurt langer
Zo was het ook zondagmorgen. Het was prachtig weer en ik besloot een rondje met de auto te maken, je weet maar nooit. De camera in de aanslag naast mij met de rijstzak er bij; ik kon zo aan de slag als dat nodig mocht zijn.
Ik kon toen nog niet vermoeden dat het ritje naar de Noorderhei, wat normaal maar een paar minuten duurt, vandaag iets langer zou gaan duren.
Bijna buiten het dorp gekomen dacht ik, in eerste instantie, een buizerd te zien. Een buizerd die zo’n 150 meter voor mij, in de berm, op een prooi dook. Dichterbij gekomen zag ik dat het helemaal geen buizerd was, maar een havik. Mijn eerste gedacht was ‘stommerd’ was nu maar eerder gestopt. Een havik is ontzettend schuw, die accepteert nooit dat je zo dichtbij stopt.
De havik waakt over zijn prooi – Foto: ©Gerrit Rekers
Eerste foto’s
Toch maar een poging wagen, de auto langs de kant van de weg. Eigenlijk meer schuin op de weg en half in de berm om een beter beeld te kunnen krijgen. Het raampje open en voorzichtig de rijstzak op de deur leggen en snel de camera pakken. Nu is zoiets wel vaker gebeurt en meestal was het na deze handelingen al einde verhaal, de betreffende vogel voelde zich bedreigd en was vertrokken.
Ik zette snel de motor uit, dat scheelt weer trillingen, want deze keer kreeg ik de kans om snel een eerste foto te maken.
Sinds een tijdje gebruik ik de Nikon 1 V2. Deze camera heeft wel wat nadelen, maar zeker ook voordelen.
De 400 m.m. lens wordt door de crop-factor een 1080 m.m. lens en, heel belangrijk, de camera heeft geen spiegel of sluiter, dus maakt geen lawaai.
Nu was ook mooi te zien dat een konijn het slachtoffer van deze havik was. Toen ik de foto zag twijfelde ik of het diertje al dood was of nog in leven. Het had z’n ogen wijd open.
Met zijn felle ogen speurt hij de omgeving af – Foto: ©Gerrit Rekers
Konijn en hek
Na een aantal opnamen was de havik het zat en probeerde weg te vliegen, het konijn tussen zijn machtige klauwen, De overkant van de weg was wel te halen, maar aan beide kanten van de weg stond een hek van 1,5 meter hoog. Misschien heeft dat hek het konijn wel zijn leven gekost.
Voor de havik was het hek te hoog en hij besloot toch maar verder te gaan met zijn maaltijd. Tot mijn grote vreugde kon ik dus nog meer opnamen maken.
De havik laat zijn prooi niet meer los – Foto: ©Gerrit Rekers
Geweldige ochtend
De auto stond nog steeds half op de weg en het was dus niet verwonderlijk dat er iemand stopte die vroeg of alles goed was. Helaas liet de havik zijn prooi nu wel achter.
Heel tevreden met de opnamen hervatte ik mijn reis naar de Noorderheide, waar op dat moment helaas geen moeflons te zien waren. Toch was ik niet teleurgesteld, natuurlijk niet, na deze schitterende ervaring.
Na nog een stukje verder gereden te hebben besloot ik om toch weer terug te gaan en richting het Kroondomein te rijden. Wie weet wat ik daar nog te zien zou krijgen. Na enkele minuten ging ik toch maar weer heel rustig rijden, je weet maar nooit. Toen ik de laatste bocht door was zag ik, tot mijn verassing, de havik weer op het konijn zitten.
Ik parkeerde de auto brutaal iets dichterbij en kon toen de havik van nog dichterbij te fotograferen. Ik heb hem zelfs een stukje kunnen filmen. Wat een geweldige ochtend was dit.
Bekijk het filmpje van Gerrit Rekers:
Tenslotte…
Langzaamaan werd het drukker. De eerste fietsers kwamen langs en dat accepteerde de havik niet. Nu was het echt over. Maar mijn lijstje is weer wat korter, en hoe! Hoe vaak zie je geen opnamen van deze prachtige vogels die gemaakt zijn vanuit een schuiltentje? Soms met een prooidier dat ergens aan vastgemaakt is. Die fotografen moeten daar heel veel geduld voor hebben en heel voorzichtig te werk gaan. Soms is het scherpstellen, of een andere minimale verandering, al genoeg voor deze vogel om voorlopig weg te blijven. Als je een kans als deze krijgt moet je wel tevreden zijn.
Thuisgekomen hoorde ik de Groene specht. Die hoor ik regelmatig dus wie weet kan ik die ook nog eens wegstrepen? Maar voorlopig ben ik met deze vangst meer dan tevreden!
Gerrit Rekers is natuurfotograaf en begeleidt natuurtochten,
meer informatie vindt u op www.natuurrondleidingen.nl
